nakładnik

Polish

Etymology

From nakładać +‎ -nik. First attested in 1768.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /naˈkwad.ɲik/
  • Rhymes: -adɲik
  • Syllabification: na‧kład‧nik

Noun

nakładnik m inan

  1. one-foot-wide spade
    Hypernym: rydel

Declension

Declension of nakładnik
singular plural
nominative nakładnik nakładniki
genitive nakładnika nakładników
dative nakładnikowi nakładnikom
accusative nakładnik nakładniki
instrumental nakładnikiem nakładnikami
locative nakładniku nakładnikach
vocative nakładniku nakładniki
adjectives
adverbs
nouns
verbs

References

  1. ^ Uwagi tygodniowe warszawskie ku powszechnemu pożytkowi przełożone o pomnożeniu ekonomii w Krolestwie Polskim‎[1] (in Polish), 1768

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.