obmównik

Polish

Etymology

    Etymology tree
    Proto-Slavic *o(b)-
    Old Polish ob-
    Proto-Indo-European *mlewH-der.
    Proto-Slavic *mъ̀lva
    Proto-Indo-European *-yeti
    Proto-Indo-European *-éyeti
    Proto-Slavic *-iti
    Proto-Slavic *mъlviti
    Old Polish mówić
    Old Polish obmówić
    Polish obmówić
    Proto-Slavic *-nъ
    Proto-Slavic *-ikъ
    Proto-Slavic *-nikъ
    Old Polish -nik
    Polish -nik
    Polish obmównik

    From obmówić +‎ -nik. First attested in 1837.[1]

    Pronunciation

    • IPA(key): /ɔbˈmuv.ɲik/
    • Rhymes: -uvɲik
    • Syllabification: ob‧mów‧nik

    Noun

    obmównik m pers (female equivalent obmównica)

    1. (obsolete) slanderer, calumniator
      Synonyms: obmawiacz, obmówca, oszczerca, potwarca

    Declension

    Declension of obmównik
    singular plural
    nominative obmównik obmównicy/obmówniki (deprecative)
    genitive obmównika obmówników
    dative obmównikowi obmównikom
    accusative obmównika obmówników
    instrumental obmównikiem obmównikami
    locative obmówniku obmównikach
    vocative obmówniku obmównicy
    adjectives
    nouns
    verbs

    References

    1. ^ Biblioteka kaznodziejska czyli Zbiór wzorowych mów katolickich najsławniejszych kaznodziei wszystkich wieków i narodów. Posz. 1‎[1] (in Polish), 1837, page 75

    Further reading

    This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.