raka

See also: Appendix:Variations of "raka"

Balinese

Noun

raka (Balinese script ᬭᬓ)

  1. elder brother

Czech

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈraka]

Noun

raka

  1. genitive/accusative singular of rak

Faroese

Verb

raka (third person singular past indicative rakti, third person plural past indicative rakað, supine rakað)

  1. to hit, to strike

Conjugation

Conjugation of (group v-29-30)
infinitive
supine rakað
present past
first singular raki rakti/
rakaði
second singular rakar rakti/
rakaði
third singular rakar rakti/
rakaði
plural raka raktu/
rakaðu
participle (a5
(a39)/a6)1
rakandi raktur/
rakaður
imperative
singular raka!
plural rakið!

1Only the past participle being declined.

Verb

raka (third person singular past indicative rakaði, third person plural past indicative rakað, supine rakað)

  1. to shave

Conjugation

Conjugation of (group v-30)
infinitive
supine rakað
present past
first singular raki rakaði
second singular rakar rakaði
third singular rakar rakaði
plural raka rakaðu
participle (a6)1 rakandi rakaður
imperative
singular raka!
plural rakið!

1Only the past participle being declined.

Garo

Etymology 1

Verb

raka

  1. to be bright, to be hard

Etymology 2

From raka (to be hard), symbolising how the alphabet represents a hard sound.

Noun

raka

  1. the name of an letter in Garo, symbolised by a dot or apostrophe representing the glottal stop.

Gothic

Romanization

raka

  1. romanization of 𐍂𐌰𐌺𐌰

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈraːka/
    Rhymes: -aːka

Etymology 1

Verb

raka (weak verb, third-person singular past indicative rakaði, supine rakað)

  1. to rake
  2. to shave
Conjugation
raka – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur raka
supine sagnbót rakað
present participle
rakandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég raka rakaði raki rakaði
þú rakar rakaðir rakir rakaðir
hann, hún, það rakar rakaði raki rakaði
plural við rökum rökuðum rökum rökuðum
þið rakið rökuðuð rakið rökuðuð
þeir, þær, þau raka rökuðu raki rökuðu
imperative boðháttur
singular þú raka (þú), rakaðu
plural þið rakið (þið), rakiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
rakast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur rakast
supine sagnbót rakast
present participle
rakandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég rakast rakaðist rakist rakaðist
þú rakast rakaðist rakist rakaðist
hann, hún, það rakast rakaðist rakist rakaðist
plural við rökumst rökuðumst rökumst rökuðumst
þið rakist rökuðust rakist rökuðust
þeir, þær, þau rakast rökuðust rakist rökuðust
imperative boðháttur
singular þú rakast (þú), rakastu
plural þið rakist (þið), rakisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
rakaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
rakaður rökuð rakað rakaðir rakaðar rökuð
accusative
(þolfall)
rakaðan rakaða rakað rakaða rakaðar rökuð
dative
(þágufall)
rökuðum rakaðri rökuðu rökuðum rökuðum rökuðum
genitive
(eignarfall)
rakaðs rakaðrar rakaðs rakaðra rakaðra rakaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
rakaði rakaða rakaða rökuðu rökuðu rökuðu
accusative
(þolfall)
rakaða rökuðu rakaða rökuðu rökuðu rökuðu
dative
(þágufall)
rakaða rökuðu rakaða rökuðu rökuðu rökuðu
genitive
(eignarfall)
rakaða rökuðu rakaða rökuðu rökuðu rökuðu

Etymology 2

Noun

raka

  1. indefinite accusative singular of raki
  2. indefinite dative singular of raki
  3. indefinite genitive singular of raki

Etymology 3

Noun

raka

  1. indefinite genitive plural of rök

Javanese

Romanization

raka

  1. romanization of ꦫꦏ

Karelian

Etymology

Borrowed from Russian рак (rak).

Noun

raka (genitive rakan, partitive [please provide])

  1. (pathology) cancer
    häńeĺĺä oĺi raka, rakan tuattši hiän kuoĺi.He died because he had cancer.

References

  • Pertti Virtaranta, Raija Koponen (2009) “raka”, in Marja Torikka, editor, Karjalan kielen sanakirja[1], Helsinki: Kotus, →ISSN

Latvian

Verb

raka

  1. third-person singular/plural past indicative of rakt

Lower Sorbian

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈraka/

Noun

raka

  1. genitive singular of rak
  2. accusative singular of rak
  3. nominative dual of rak

Maori

Etymology 1

From Proto-Polynesian *laka₁ (compare with Tahitian raʻa, Samoan laʻa and laʻalaʻa, and Tongan laka “to step, to march, to move forward, to proceed”) from Proto-Oceanic *laka (compare with Fijian laka) from Proto-Malayo-Polynesian *laŋkaq (compare with Malay langkah)[1][2]

Verb

raka

  1. to step on something
    Synonym: hikoi

Noun

raka

  1. step, walk, trek
    Synonym: hīkoi

Derived terms

References

  1. ^ Ross Clark and Simon J. Greenhill, editors (2011), “laka.1”, in “POLLEX-Online: The Polynesian Lexicon Project Online”, in Oceanic Linguistics, volume 50, number 2, pages 551-559
  2. ^ Ross, Malcolm D., Pawley, Andrew, Osmond, Meredith (2016) The lexicon of Proto-Oceanic, volumes 5: People, body and mind, Canberra: Australian National University, →ISBN, page 394

Etymology 2

Borrowed from English lock.

Noun

raka

  1. lock

References

  • Williams, Herbert William (1917) “raka”, in A Dictionary of the Maori Language, page 373
  • raka” in John C. Moorfield, Te Aka: Maori–English, English–Maori Dictionary and Index, 3rd edition, Longman/Pearson Education New Zealand, 2011, →ISBN.

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Pronunciation

  • IPA(key): /²rɑːkɑ/

Etymology 1

Inherited from Old Norse raka. Similar to Swedish raka (to rake or shave). Akin to English rake.

Verb

raka (present tense rakar, past tense raka, past participle raka, passive infinitive rakast, present participle rakande, imperative raka/rak)

  1. to rake (use a rake on leaves, a lawn, etc.)
  2. to shave

Etymology 2

From Middle Low German [Term?].

Verb

raka

  1. to concern (mainly used in the negative sense)
    Det rakar deg ikkje.
    It does not concern you / It is none of your business.

References

Old Javanese

Etymology

Affixed ra- +‎ aka (elder sibling).

Pronunciation

  • IPA(key): /ra.ka/

Noun

raka

  1. elder sibling

Alternative forms

  • rāka

Descendants

  • Javanese: ꦫꦏ (raka)
  • Balinese: ᬭᬓ (raka)

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *raką.

Verb

raka

  1. to scrape

Descendants

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “raka”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive
  • Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)

Papiamentu

Etymology

From Dutch raken.

Verb

raka

  1. to hit

Polish

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈra.ka/
  • Rhymes: -aka
  • Syllabification: ra‧ka

Noun

raka m

  1. genitive/accusative singular of rak

Serbo-Croatian

Noun

raka (Cyrillic spelling рака)

  1. genitive/accusative singular of rak

Swedish

Pronunciation

  • Audio:(file)

Adjective

raka

  1. inflection of rak:
    1. definite singular
    2. plural

Noun

raka c

  1. a (long) straight section of a road
    Antonyms: kurva, krök
  2. a rake; a garden tool

Declension

Verb

raka (present rakar, preterite rakade, supine rakat, imperative raka)

  1. (transitive) to shave
    Han rakade sig innan han gick till jobbet.
    He shaved before going to work.
  2. to rake; to use a garden rake on (leaves etc.)

Conjugation

Conjugation of raka (weak)
active passive
infinitive raka rakas
supine rakat rakats
imperative raka
imper. plural1 raken
present past present past
indicative rakar rakade rakas rakades
ind. plural1 raka rakade rakas rakades
subjunctive2 rake rakade rakes rakades
present participle rakande
past participle rakad

1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Derived terms

See also

Ternate

Etymology 1

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈɾa.ka]

Noun

raka

  1. husband

Etymology 2

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈɾa.ka]

Verb

raka

  1. (stative) to be funny
Conjugation
Conjugation of raka
singular plural
inclusive exclusive
1st person toraka foraka miraka
2nd person noraka niraka
3rd
person
masculine oraka iraka
yoraka (archaic)
feminine moraka
neuter iraka

References

  • Rika Hayami-Allen (2001) A descriptive study of the language of Ternate, the northern Moluccas, Indonesia, University of Pittsburgh