riuta
Old Swedish
Etymology
From Old Norse hrjóta, from Proto-Germanic *hreutaną.
Verb
riūta
Conjugation
| present | past | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | riūta | — | ||||
| participle | riūtandi, riūtande | rutin | ||||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | riūter | riūti, riūte | — | rø̄t | ruti, rute | |
| þū | riūter | riūti, riūte | riūt | *rø̄st | ruti, rute | |
| han | riūter | riūti, riūte | — | rø̄t | ruti, rute | |
| vīr | riūtum, riūtom | riūtum, riūtom | riūtum, riūtom | rutum, rutom | rutum, rutom | |
| īr | riūtin | riūtin | riūtin | rutin | rutin | |
| þēr | riūta | riūtin | — | rutu, ruto | rutin | |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | riūts | riūtis, riūtes | — | rø̄ts | rutis, rutes | |
| þū | riūts | riūtis, riūtes | — | *rø̄sts | rutis, rutes | |
| han | riūts | riūtis, riūtes | — | rø̄ts | rutis, rutes | |
| vīr | riūtums, -oms | riūtums, riūtoms | — | rutums, rutoms | rutums, rutoms | |
| īr | riūtins | riūtins | — | rutins | rutins | |
| þēr | riūtas | riūtins | — | rutus, rutos | rutins | |
Descendants
- Swedish: ryta