saf

See also: Saf and SAF

Azerbaijani

Etymology

From Arabic صَافٍ (ṣāfin).

Adjective

saf (comparative daha saf, superlative ən saf)

  1. pristine, pure
    1. free of flaws or imperfections; unsullied.
    2. free of foreign material or pollutants.
    3. free of immoral behavior or qualities; decent
  2. fresh (of air)
  3. clear (of sky, sound or voice)
  4. healthy, sound (e.g. of body organs)
  5. (accounting) net (remaining after expenses or deductions)
  6. (mineralogy) native (occurring naturally in its pure or uncombined form)

Further reading

  • saf” in Obastan.com.

Middle English

Adjective

saf

  1. alternative form of sauf

Preposition

saf

  1. alternative form of sauf

Conjunction

saf

  1. alternative form of sauf

Sukurum

Noun

saf

  1. fire

Further reading

  • Malcolm Ross, Proto Oceanic and the Austronesian Languages of Western Melanesia, Pacific Linguistics, series C-98 (1988)
  • Susanne Holzknecht, The Markham Languages of Papua New Guinea, page 70

Turkish

Etymology 1

From Arabic صَافٍ (ṣāfin).

Adjective

saf

  1. pure
  2. naive, gullible
  3. bona fide (acting in good faith)
Declension
Predicative forms of saf
present tense
positive declarative positive interrogative
ben (I am) safım saf mıyım?
sen (you are) safsın saf mısın?
o (he/she/it is) saf / saftır saf mı?
biz (we are) safız saf mıyız?
siz (you are) safsınız saf mısınız?
onlar (they are) saf(lar) saf(lar) mı?
past tense
positive declarative positive interrogative
ben (I was) saftım saf mıydım?
sen (you were) saftın saf mıydın?
o (he/she/it was) saftı saf mıydı?
biz (we were) saftık saf mıydık?
siz (you were) saftınız saf mıydınız?
onlar (they were) saftılar saf mıydılar?
indirect past
positive declarative positive interrogative
ben (I was) safmışım saf mıymışım?
sen (you were) safmışsın saf mıymışsın?
o (he/she/it was) safmış saf mıymış?
biz (we were) safmışız saf mıymışız?
siz (you were) safmışsınız saf mıymışsınız?
onlar (they were) safmışlar saf mıymışlar?
conditional
positive declarative positive interrogative
ben (if I) safsam saf mıysam?
sen (if you) safsan saf mıysan?
o (if he/she/it) safsa saf mıysa?
biz (if we) safsak saf mıysak?
siz (if you) safsanız saf mıysanız?
onlar (if they) safsalar saf mıysalar?

For negative forms, use the appropriate form of değil.

Etymology 2

From Arabic صَفّ (ṣaff).

Noun

saf (definite accusative safı, plural saflar)

  1. row, line
Declension
Declension of saf
singular plural
nominative saf saflar
definite accusative safı safları
dative safa saflara
locative safta saflarda
ablative saftan saflardan
genitive safın safların
Possessive forms
nominative
singular plural
1st singular safım saflarım
2nd singular safın safların
3rd singular safı safları
1st plural safımız saflarımız
2nd plural safınız saflarınız
3rd plural safları safları
definite accusative
singular plural
1st singular safımı saflarımı
2nd singular safını saflarını
3rd singular safını saflarını
1st plural safımızı saflarımızı
2nd plural safınızı saflarınızı
3rd plural saflarını saflarını
dative
singular plural
1st singular safıma saflarıma
2nd singular safına saflarına
3rd singular safına saflarına
1st plural safımıza saflarımıza
2nd plural safınıza saflarınıza
3rd plural saflarına saflarına
locative
singular plural
1st singular safımda saflarımda
2nd singular safında saflarında
3rd singular safında saflarında
1st plural safımızda saflarımızda
2nd plural safınızda saflarınızda
3rd plural saflarında saflarında
ablative
singular plural
1st singular safımdan saflarımdan
2nd singular safından saflarından
3rd singular safından saflarından
1st plural safımızdan saflarımızdan
2nd plural safınızdan saflarınızdan
3rd plural saflarından saflarından
genitive
singular plural
1st singular safımın saflarımın
2nd singular safının saflarının
3rd singular safının saflarının
1st plural safımızın saflarımızın
2nd plural safınızın saflarınızın
3rd plural saflarının saflarının
Derived terms
  • saffıharp

References

Uzbek

Etymology

Borrowed from Arabic صَفّ (ṣaff, row, line). Compare Turkish saf.

Noun

saf (plural saflar)

  1. row, line
  2. rank, front

Volapük

Noun

saf (nominative plural safs)

  1. hoof

Declension

Declension of saf
singular plural
nominative saf safs
genitive safa safas
dative safe safes
accusative safi safis
vocative 1 o saf! o safs!
predicative 2 safu safus

1 status as a case is disputed
2 in later, non-classical Volapük only