satisfacer

Asturian

Alternative forms

Verb

satisfacer

  1. to satisfy (to meet needs, to fulfill)

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

Galician

Etymology

Borrowed from Latin satisfacere, with conjugation as facer.

Verb

satisfacer (first-person singular present satisfago, first-person singular preterite satisfixen, past participle satisfeito)

  1. to satisfy

Conjugation

Interlingua

Verb

satisfacer

  1. to satisfy

Conjugation

    Conjugation of satisfacer
infinitive satisfacer
participle present perfect
satisfacente satisfacite
active simple perfect
present satisface ha satisfacite
past satisfaceva habeva satisfacite
future satisfacera habera satisfacite
conditional satisfacerea haberea satisfacite
imperative satisface
passive simple perfect
present es satisfacite ha essite satisfacite
past esseva satisfacite habeva essite satisfacite
future essera satisfacite habera essite satisfacite
conditional esserea satisfacite haberea essite satisfacite
imperative sia satisfacite

Spanish

Etymology

Borrowed from Latin satisfaciō.

Pronunciation

  • IPA(key): /satisfaˈθeɾ/ [sa.t̪is.faˈθeɾ] (Spain)
  • IPA(key): /satisfaˈseɾ/ [sa.t̪is.faˈseɾ] (Latin America, Philippines)
  • Audio (Colombia):(file)
  • Rhymes: -eɾ
  • Syllabification: sa‧tis‧fa‧cer

Verb

satisfacer (first-person singular present satisfago, first-person singular preterite satisfice, past participle satisfecho)

  1. (transitive) to satisfy, fulfil / fulfill
    Synonym: cumplir

Conjugation

Further reading