układaczka

See also: układaczką

Polish

Etymology

From układacz +‎ -ka. First attested in 1873.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /u.kwaˈdat͡ʂ.ka/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -at͡ʂka
  • Syllabification: u‧kła‧dacz‧ka

Noun

układaczka f

  1. (colloquial) female equivalent of układacz (“arranger”) (one who lays something out)

Declension

Declension of układaczka
singular plural
nominative układaczka układaczki
genitive układaczki układaczek
dative układaczce układaczkom
accusative układaczkę układaczki
instrumental układaczką układaczkami
locative układaczce układaczkach
vocative układaczko układaczki
adjectives
adverbs
nouns
verbs

References

  1. ^ Franciszek Antoni Potocki (1873) Słownik polskiego i rossyjskiego języka : opracowany podług najnowszych i najlepszych źródeł. Cz. 2, Rossyjsko-polska‎[1] (in Polish), page 689

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.