układny
Polish
Etymology
From układ + -ny. First attested in the 16th century.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /uˈkwad.nɘ/
Audio: (file) - Rhymes: -adnɘ
- Syllabification: u‧kład‧ny
Adjective
układny (comparative układniejszy, superlative najukładniejszy, derived adverb układnie or (Middle Polish) układno)
Declension
Declension of układny (hard)
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
| nominative | układny | układna | układne | układni | układne | |
| genitive | układnego | układnej | układnego | układnych | ||
| dative | układnemu | układnej | układnemu | układnym | ||
| accusative | układnego | układny | układną | układne | układnych | układne |
| instrumental | układnym | układną | układnym | układnymi | ||
| locative | układnym | układnej | układnym | układnych | ||
Derived terms
noun
Related terms
adjectives
adverb
nouns
References
Further reading
- układny in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “układny”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Aleksandra Wieczorek (24.10.2018) “UKŁADNY”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “układny”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “układny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “układny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 265