veikja

Icelandic

Etymology

From Old Norse veikja, from Proto-Germanic *waikwijaną.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈveiːca/
    Rhymes: -eiːca

Verb

veikja (weak verb, third-person singular past indicative veikti, supine veikt)

  1. to debilitate, to make feeble; to weaken
    Synonym: draga mátt úr
  2. to impair, to undermine
    Synonyms: skaða, grafa undan
    Kosningabaráttan veikti stöðu hennar frekar en að styrkja hana.
    The campaign for the election undermined her place rather than reinforcing it.
  3. to dilute
    Synonym: deyfa
    veikja sýru.
    To dilute acid.

Conjugation

veikja – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur veikja
supine sagnbót veikt
present participle
veikjandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég veiki veikti veiki veikti
þú veikir veiktir veikir veiktir
hann, hún, það veikir veikti veiki veikti
plural við veikjum veiktum veikjum veiktum
þið veikið veiktuð veikið veiktuð
þeir, þær, þau veikja veiktu veiki veiktu
imperative boðháttur
singular þú veik (þú), veiktu
plural þið veikið (þið), veikiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
veikjast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að veikjast
supine sagnbót veikst
present participle
veikjandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég veikist veiktist veikist veiktist
þú veikist veiktist veikist veiktist
hann, hún, það veikist veiktist veikist veiktist
plural við veikjumst veiktumst veikjumst veiktumst
þið veikist veiktust veikist veiktust
þeir, þær, þau veikjast veiktust veikist veiktust
imperative boðháttur
singular þú veikst (þú), veikstu
plural þið veikist (þið), veikisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
veiktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
veiktur veikt veikt veiktir veiktar veikt
accusative
(þolfall)
veiktan veikta veikt veikta veiktar veikt
dative
(þágufall)
veiktum veiktri veiktu veiktum veiktum veiktum
genitive
(eignarfall)
veikts veiktrar veikts veiktra veiktra veiktra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
veikti veikta veikta veiktu veiktu veiktu
accusative
(þolfall)
veikta veiktu veikta veiktu veiktu veiktu
dative
(þágufall)
veikta veiktu veikta veiktu veiktu veiktu
genitive
(eignarfall)
veikta veiktu veikta veiktu veiktu veiktu

Norwegian Nynorsk

Etymology 1

From Old Norse veikja, from Proto-Germanic *waikwijaną.

Alternative forms

Verb

veikja (present tense veikjer, past tense veikte, past participle veikt, passive infinitive veikjast, present participle veikjande, imperative veik)

  1. (transitive) to make weak or weaker

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

veikja f

  1. definite singular of veikje

References

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *waikwijaną. Related to víkva and veikr.

Verb

veikja

  1. (transitive) to bend

Conjugation

Conjugation of veikja — active (weak class 1)
infinitive veika
present participle veikandi
past participle veiktr
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular veiki veikta veika veikta
2nd person singular veikir veiktir veikir veiktir
3rd person singular veikir veikti veiki veikti
1st person plural veikum veiktum veikim veiktim
2nd person plural veikið veiktuð veikið veiktið
3rd person plural veika veiktu veiki veikti
imperative present
2nd person singular veik, veiki
1st person plural veikum
2nd person plural veikið
Conjugation of veikja — mediopassive (weak class 1)
infinitive veikask
present participle veikandisk
past participle veikzk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular veikumk veiktumk veikumk veiktumk
2nd person singular veikisk veiktisk veikisk veiktisk
3rd person singular veikisk veiktisk veikisk veiktisk
1st person plural veikumsk veiktumsk veikimsk veiktimsk
2nd person plural veikizk veiktuzk veikizk veiktizk
3rd person plural veikask veiktusk veikisk veiktisk
imperative present
2nd person singular veiksk, veikisk
1st person plural veikumsk
2nd person plural veikizk

Descendants

  • Icelandic: veikja
  • Norwegian Nynorsk: veika, veike, veikja, veikje

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “veikja”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive