skaða

See also: skada and skaþa

Icelandic

Etymology

From Old Norse skaða, from Proto-Germanic *skaþōną (“to injure”). Cognate with English scathe and German schaden.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈskaːða/
  • Rhymes: -aːða

Verb

skaða (weak verb, third-person singular past indicative skaðaði, supine skaðað)

  1. to harm, to damage [with accusative]
    Synonyms: skemma, laska, skadda
  2. to injure, to hurt [with accusative]
    Synonym: meiða

Conjugation

skaða – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að skaða
supine sagnbót skaðað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 skaðandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég skaða skaðaði skaði skaðaði
þú skaðar skaðaðir skaðir skaðaðir
hann, hún, það skaðar skaðaði skaði skaðaði
plural við sköðum sköðuðum sköðum sköðuðum
þið skaðið sköðuðuð skaðið sköðuðuð
þeir, þær, þau skaða sköðuðu skaði sköðuðu
imperative boðháttur
singular þú skaða (þú), skaðaðu
plural þið skaðið (þið), skaðiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skaðast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að skaðast
supine sagnbót skaðast
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 skaðandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég skaðast skaðaðist skaðist skaðaðist
þú skaðast skaðaðist skaðist skaðaðist
hann, hún, það skaðast skaðaðist skaðist skaðaðist
plural við sköðumst sköðuðumst sköðumst sköðuðumst
þið skaðist sköðuðust skaðist sköðuðust
þeir, þær, þau skaðast sköðuðust skaðist sköðuðust
imperative boðháttur
singular þú skaðast (þú), skaðastu
plural þið skaðist (þið), skaðisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skaðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		skaðaður sköðuð skaðað skaðaðir skaðaðar sköðuð
accusative
(þolfall) 		skaðaðan skaðaða skaðað skaðaða skaðaðar sköðuð
dative
(þágufall) 		sköðuðum skaðaðri sköðuðu sköðuðum sköðuðum sköðuðum
genitive
(eignarfall) 		skaðaðs skaðaðrar skaðaðs skaðaðra skaðaðra skaðaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		skaðaði skaðaða skaðaða sköðuðu sköðuðu sköðuðu
accusative
(þolfall) 		skaðaða sköðuðu skaðaða sköðuðu sköðuðu sköðuðu
dative
(þágufall) 		skaðaða sköðuðu skaðaða sköðuðu sköðuðu sköðuðu
genitive
(eignarfall) 		skaðaða sköðuðu skaðaða sköðuðu sköðuðu sköðuðu
  • skaði (“damage, loss; hurt, injury”)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.