voga

See also: vogâ

Catalan

Verb

voga

  1. inflection of vogar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Galician

Verb

voga

  1. inflection of vogar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvɔːɣa/
  • Rhymes: -ɔːɣa

Etymology 1

From Old Norse vága, from Middle Low German wagen.

Verb

voga (weak verb, third-person singular past indicative vogaði, supine vogað)

  1. to dare (to do something) [with accusative]
    Synonyms: þora, áræða, dirfast
  2. to endanger, to put at risk [with dative]
    Synonym: hætta
Conjugation
voga – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur voga
supine sagnbót vogað
present participle
vogandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég voga vogaði vogi vogaði
þú vogar vogaðir vogir vogaðir
hann, hún, það vogar vogaði vogi vogaði
plural við vogum voguðum vogum voguðum
þið vogið voguðuð vogið voguðuð
þeir, þær, þau voga voguðu vogi voguðu
imperative boðháttur
singular þú voga (þú), vogaðu
plural þið vogið (þið), vogiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
vogast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að vogast
supine sagnbót vogast
present participle
vogandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég vogast vogaðist vogist vogaðist
þú vogast vogaðist vogist vogaðist
hann, hún, það vogast vogaðist vogist vogaðist
plural við vogumst voguðumst vogumst voguðumst
þið vogist voguðust vogist voguðust
þeir, þær, þau vogast voguðust vogist voguðust
imperative boðháttur
singular þú vogast (þú), vogastu
plural þið vogist (þið), vogisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
vogaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
vogaður voguð vogað vogaðir vogaðar voguð
accusative
(þolfall)
vogaðan vogaða vogað vogaða vogaðar voguð
dative
(þágufall)
voguðum vogaðri voguðu voguðum voguðum voguðum
genitive
(eignarfall)
vogaðs vogaðrar vogaðs vogaðra vogaðra vogaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
vogaði vogaða vogaða voguðu voguðu voguðu
accusative
(þolfall)
vogaða voguðu vogaða voguðu voguðu voguðu
dative
(þágufall)
vogaða voguðu vogaða voguðu voguðu voguðu
genitive
(eignarfall)
vogaða voguðu vogaða voguðu voguðu voguðu

Etymology 2

Noun

voga f

  1. indefinite genitive plural of vog

Etymology 3

Noun

voga m

  1. indefinite accusative plural of vogur
  2. indefinite genitive plural of vogur

Italian

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvo.ɡa/, /ˈvɔ.ɡa/[1]
  • Rhymes: -oɡa, -ɔɡa
  • Hyphenation: vó‧ga, vò‧ga

Etymology 1

Noun

voga m (plural voghe)

  1. rowing
  2. vogue

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

voga

  1. inflection of vogare:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

References

  1. ^ voga in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)

Anagrams

Latgalian

Etymology

From Proto-Balto-Slavic [Term?]. Cognates include Latvian vaga and Lithuanian vaga.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈvɔɡa]
  • Hyphenation: vo‧ga

Noun

voga f (diminutive vadzeņa)

  1. furrow

Declension

Declension of voga (type 4 noun)
singular plural
nominative voga vogys, vogas1)
genitive vogys, vogas1) vogu
dative vogai vogom
accusative vogu vogys, vogas1)
instrumental vogu vogom
locative vogā voguos
vocative voga, vog vogys, vogas1)

1) dialectal

References

  • M. Bukšs, J. Placinskis (1973) Latgaļu volūdas gramatika un pareizraksteibas vōrdneica, Latgaļu izdevnīceiba, page 415

Portuguese

Pronunciation

 
  • (Brazil) IPA(key): /ˈvɔ.ɡɐ/
    • (Southern Brazil) IPA(key): /ˈvɔ.ɡa/
 

  • Hyphenation: vo‧ga

Etymology 1

Noun

voga f (plural vogas)

  1. vogue (the prevailing fashion or style)

Etymology 2

Verb

voga

  1. inflection of vogar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative