wykładny

From wykład +‎ -ny. First attested in the end of the fifteenth century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /vikɫadniː/
• IPA^(key): (15^th CE) /vikɫadni/

wykładny (derived adverb wykładnie)

1. explanatory
   • 1981-2001 [XV p. post.], Elżbieta Belcarzowa, editor, Glosy polskie w łacińskich kazaniach średniowiecznych, volume IV, page 139:

     Gloza interlinearis vykladna

     [Gloza interlinearis wykładna]

• Polish: wykładny

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “wykładny”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish wykładny. By surface analysis, wykład +‎ -ny.

• Rhymes: -adnɘ
• Syllabification: wy‧kład‧ny

wykładny (not comparable, no derived adverb)

1. (obsolete) explainable
2. (obsolete) laid out correctly
3. (obsolete) vast, spacious

   Synonyms: obszerny, przestronny

• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wykładny”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “wykładny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wykładny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 892