χέω

Ancient Greek

Alternative forms

χύνω (khúnō)

Etymology

From Proto-Indo-European *ǵʰéweti,^[1] from *ǵʰew- (“to pour”).^[2] Cognates include Sanskrit जुहोति (juhóti), Old Armenian ձեւ (jew), Latin fundō, fūtis, Old English ġēotan, guttas (English gut), and Albanian dyllë.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkʰe.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈçe.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈçe.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈçe.o/

Verb

χέω • (khéō)

(of liquids) to pour
1. to shed (of tears)
2. to smelt, cast (of metal)
3. (passive voice) to become liquid, melt, dissolve
(of solids) to scatter, shed
1. to throw up (of soil)
2. to shower (of spears)
3. to let fall, drop
4. (passive voice) to be heaped up, mounded
5. to move together, stream
6. (perfect, passive voice) to be engaged, absorbed in

Inflection

Present: χέω, χέομαι (Contracted only in -ει-)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χέω	χεῖς	χεῖ	χεῖτον	χεῖτον	χέομεν	χεῖτε	χέουσῐ(ν)
	subjunctive	χέω	χέῃς	χέῃ	χέητον	χέητον	χέωμεν	χέητε	χέωσῐ(ν)
	optative	χέοιμῐ	χέοις	χέοι	χέοιτον	χεοίτην	χέοιμεν	χέοιτε	χέοιεν
	imperative		χεῖ	χείτω	χεῖτον	χείτων		χεῖτε	χεόντων
middle/ passive	indicative	χέομαι	χέῃ, χεῖ	χεῖται	χεῖσθον	χεῖσθον	χεόμεθᾰ	χεῖσθε	χέονται
	subjunctive	χέωμαι	χέῃ	χέηται	χέησθον	χέησθον	χεώμεθᾰ	χέησθε	χέωνται
	optative	χεοίμην	χέοιο	χέοιτο	χέοισθον	χεοίσθην	χεοίμεθᾰ	χέοισθε	χέοιντο
	imperative		χέου	χείσθω	χεῖσθον	χείσθων		χεῖσθε	χεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		χεῖν				χεῖσθαι
participle	m	χέων				χεόμενος
	f	χέουσᾰ				χεομένη
	n	χέον				χεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: χέω, χέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χέω	χέεις	χέει	χέετον	χέετον	χέομεν	χέετε	χέουσῐ(ν)
	subjunctive	χέω	χέῃς	χέῃ	χέητον	χέητον	χέωμεν	χέητε	χέωσῐ(ν)
	optative	χέοιμῐ	χέοις	χέοι	χέοιτον	χεοίτην	χέοιμεν	χέοιτε	χέοιεν
	imperative		χέε	χεέτω	χέετον	χεέτων		χέετε	χεόντων
middle/ passive	indicative	χέομαι	χέῃ, χέει	χέεται	χέεσθον	χέεσθον	χεόμεθᾰ	χέεσθε	χέονται
	subjunctive	χέωμαι	χέῃ	χέηται	χέησθον	χέησθον	χεώμεθᾰ	χέησθε	χέωνται
	optative	χεοίμην	χέοιο	χέοιτο	χέοισθον	χεοίσθην	χεοίμεθᾰ	χέοισθε	χέοιντο
	imperative		χέου	χεέσθω	χέεσθον	χεέσθων		χέεσθε	χεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		χέειν				χέεσθαι
participle	m	χέων				χεόμενος
	f	χέουσᾰ				χεομένη
	n	χέον				χεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: χείω, χείομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χείω	χείεις	χείει	χείετον	χείετον	χείομεν	χείετε	χείουσῐ(ν)
	subjunctive	χείω, χείωμῐ	χείῃς, χείῃσθᾰ	χείῃ, χείῃσῐ	χείητον	χείητον	χείωμεν	χείητε	χείωσῐ(ν)
	optative	χείοιμῐ	χείοισ(θᾰ)	χείοι	χείοιτον	χειοίτην	χείοιμεν	χείοιτε	χείοιεν
	imperative		χεῖε	χειέτω	χείετον	χειέτων		χείετε	χειόντων
middle/ passive	indicative	χείομαι	χείεαι	χείεται	χείεσθον	χείεσθον	χειόμε(σ)θᾰ	χείεσθε	χείονται
	subjunctive	χείωμαι	χείηαι	χείηται	χείησθον	χείησθον	χειώμε(σ)θᾰ	χείησθε	χείωνται
	optative	χειοίμην	χείοιο	χείοιτο	χείοισθον	χειοίσθην	χειοίμε(σ)θᾰ	χείοισθε	χειοίᾰτο
	imperative		χείεο	χειέσθω	χείεσθον	χειέσθων		χείεσθε	χειέσθων
		active				middle/passive
infinitive		χείειν/χειέμεν(αι)/χειμέναι				χείεσθαι
participle	m	χείων				χειόμενος
	f	χείουσᾰ				χειομένη
	n	χεῖον				χειόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔχεον, ἐχεόμην (Contracted only in -ει-)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔχεον	ἔχεις	ἔχει(ν)	ἐχεῖτον	ἐχείτην	ἐχέομεν	ἐχεῖτε	ἔχεον
middle/ passive	indicative	ἐχεόμην	ἐχέου	ἐχεῖτο	ἐχεῖσθον	ἐχείσθην	ἐχεόμεθᾰ	ἐχεῖσθε	ἐχέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔχεον, ἐχεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔχεον	ἔχεες	ἔχεε(ν)	ἐχέετον	ἐχεέτην	ἐχέομεν	ἐχέετε	ἔχεον
middle/ passive	indicative	ἐχεόμην	ἐχέου	ἐχέετο	ἐχέεσθον	ἐχεέσθην	ἐχεόμεθᾰ	ἐχέεσθε	ἐχέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔχειον, ἐχειόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔχειον	ἔχειες	ἔχειε(ν)	ἐχείετον	ἐχειέτην	ἐχείομεν	ἐχείετε	ἔχειον
middle/ passive	indicative	ἐχειόμην	ἐχείου	ἐχείετο	ἐχείεσθον	ἐχειέσθην	ἐχειόμε(σ)θᾰ	ἐχείεσθε	ἐχείοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: χεῖον, χειόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χεῖον	χεῖες	χεῖε(ν)	χείετον	χειέτην	χείομεν	χείετε	χεῖον
middle/ passive	indicative	χειόμην	χείου	χείετο	χείεσθον	χειέσθην	χειόμε(σ)θᾰ	χείεσθε	χείοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: χέω, χέομαι, χῠθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χέω	χέεις	χέει	χέετον	χέετον	χέομεν	χέετε	χέουσῐ(ν)
active	optative	χέοιμῐ	χέοις	χέοι	χέοιτον	χεοίτην	χέοιμεν	χέοιτε	χέοιεν
middle	indicative	χέομαι	χέῃ, χέει	χέεται	χέεσθον	χέεσθον	χεόμεθᾰ	χέεσθε	χέονται
middle	optative	χεοίμην	χέοιο	χέοιτο	χέοισθον	χεοίσθην	χεοίμεθᾰ	χέοισθε	χέοιντο
passive	indicative	χῠθήσομαι	χῠθήσῃ	χῠθήσεται	χῠθήσεσθον	χῠθήσεσθον	χῠθησόμεθᾰ	χῠθήσεσθε	χῠθήσονται
passive	optative	χῠθησοίμην	χῠθήσοιο	χῠθήσοιτο	χῠθήσοισθον	χῠθησοίσθην	χῠθησοίμεθᾰ	χῠθήσοισθε	χῠθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		χέειν			χέεσθαι		χῠθήσεσθαι
participle	m	χέων			χεόμενος		χῠθησόμενος
	f	χέουσᾰ			χεομένη		χῠθησομένη
	n	χέον			χεόμενον		χῠθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: χεθήσομαι (late)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	χεθήσομαι	χεθήσῃ	χεθήσεται	χεθήσεσθον	χεθήσεσθον	χεθησόμεθᾰ	χεθήσεσθε	χεθήσονται
passive	optative	χεθησοίμην	χεθήσοιο	χεθήσοιτο	χεθήσοισθον	χεθησοίσθην	χεθησοίμεθᾰ	χεθήσοισθε	χεθήσοιντο
							passive
infinitive							χεθήσεσθαι
participle	m						χεθησόμενος
	f						χεθησομένη
	n						χεθησόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: χεύω, χεύομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χεύω	χεύεις	χεύει	χεύετον	χεύετον	χεύομεν	χεύετε	χεύουσῐ(ν)
active	optative	χεύοιμῐ	χεύοισ(θᾰ)	χεύοι	χεύοιτον	χευοίτην	χεύοιμεν	χεύοιτε	χεύοιεν
middle	indicative	χεύομαι	χεύεαι	χεύεται	χεύεσθον	χεύεσθον	χευόμε(σ)θᾰ	χεύεσθε	χεύονται
middle	optative	χευοίμην	χεύοιο	χεύοιτο	χεύοισθον	χευοίσθην	χευοίμε(σ)θᾰ	χεύοισθε	χευοίᾰτο
		active			middle
infinitive		χεύειν/χευέμεν(αι)/χευμέναι			χεύεσθαι
participle	m	χεύων			χευόμενος
	f	χεύουσᾰ			χευομένη
	n	χεῦον			χευόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔχεᾰ, ἐχεᾰ́μην, ἐχῠ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔχεᾰ	ἔχεᾰς	ἔχεε(ν)	ἐχέᾰτον	ἐχεᾰ́την	ἐχέᾰμεν	ἐχέᾰτε	ἔχεᾰν
	subjunctive	χέω	χέῃς	χέῃ	χέητον	χέητον	χέωμεν	χέητε	χέωσῐ(ν)
	optative	χέαιμῐ	χέειᾰς, χέαις	χέειε(ν), χέαι	χέαιτον	χεαίτην	χέαιμεν	χέαιτε	χέειᾰν, χέαιεν
	imperative		χέον	χεᾰ́τω	χέᾰτον	χεᾰ́των		χέᾰτε	χεᾰ́ντων
middle	indicative	ἐχεᾰ́μην	ἐχέω	ἐχέᾰτο	ἐχέᾰσθον	ἐχεᾰ́σθην	ἐχεᾰ́μεθᾰ	ἐχέᾰσθε	ἐχέᾰντο
	subjunctive	χέωμαι	χέῃ	χέηται	χέησθον	χέησθον	χεώμεθᾰ	χέησθε	χέωνται
	optative	χεαίμην	χέαιο	χέαιτο	χέαισθον	χεαίσθην	χεαίμεθᾰ	χέαισθε	χέαιντο
	imperative		χέαι	χεᾰ́σθω	χέᾰσθον	χεᾰ́σθων		χέᾰσθε	χεᾰ́σθων
passive	indicative	ἐχῠ́θην	ἐχῠ́θης	ἐχῠ́θη	ἐχῠ́θητον	ἐχῠθήτην	ἐχῠ́θημεν	ἐχῠ́θητε	ἐχῠ́θησᾰν
	subjunctive	χῠθῶ	χῠθῇς	χῠθῇ	χῠθῆτον	χῠθῆτον	χῠθῶμεν	χῠθῆτε	χῠθῶσῐ(ν)
	optative	χῠθείην	χῠθείης	χῠθείη	χῠθεῖτον, χῠθείητον	χῠθείτην, χῠθειήτην	χῠθεῖμεν, χῠθείημεν	χῠθεῖτε, χῠθείητε	χῠθεῖεν, χῠθείησᾰν
	imperative		χῠ́θητῐ	χῠθήτω	χῠ́θητον	χῠθήτων		χῠ́θητε	χῠθέντων
		active			middle		passive
infinitive		χέαι			χέᾰσθαι		χῠθῆναι
participle	m	χέᾱς			χεᾰ́μενος		χῠθείς
	f	χέᾱσᾰ			χεᾰμένη		χῠθεῖσᾰ
	n	χέᾰν			χεᾰ́μενον		χῠθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐχέθην (late)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐχέθην	ἐχέθης	ἐχέθη	ἐχέθητον	ἐχεθήτην	ἐχέθημεν	ἐχέθητε	ἐχέθησᾰν
	subjunctive	χεθῶ	χεθῇς	χεθῇ	χεθῆτον	χεθῆτον	χεθῶμεν	χεθῆτε	χεθῶσῐ(ν)
	optative	χεθείην	χεθείης	χεθείη	χεθεῖτον, χεθείητον	χεθείτην, χεθειήτην	χεθεῖμεν, χεθείημεν	χεθεῖτε, χεθείητε	χεθεῖεν, χεθείησᾰν
	imperative		χέθητῐ	χεθήτω	χέθητον	χεθήτων		χέθητε	χεθέντων
							passive
infinitive							χεθῆναι
participle	m						χεθείς
	f						χεθεῖσᾰ
	n						χεθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔχευᾰ, ἐχευᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔχευᾰ	ἔχευᾰς	ἔχευε(ν)	ἐχεύᾰτον	ἐχευᾰ́την	ἐχεύᾰμεν	ἐχεύᾰτε	ἔχευᾰν
	subjunctive	χεύω, χεύωμῐ	χεύῃς, χεύῃσθᾰ	χεύῃ, χεύῃσῐ	χεύητον	χεύητον	χεύωμεν	χεύητε	χεύωσῐ(ν)
	optative	χεύαιμῐ	χεύαις, χεύαισθᾰ, χεύειᾰς	χεύειε(ν), χεύαι	χευεῖτον	χευείτην	χευεῖμεν	χευεῖτε	χευεῖεν
	imperative		χεῦον	χευᾰ́τω	χεύᾰτον	χευᾰ́των		χεύᾰτε	χευᾰ́ντων
middle	indicative	ἐχευᾰ́μην	ἐχεύᾰο	ἐχεύᾰτο, ἔχῠτο	ἐχεύᾰσθον	ἐχευᾰ́σθην	ἐχευᾰ́με(σ)θᾰ	ἐχεύᾰσθε	ἐχεύᾰντο, ἔχυντο
	subjunctive	χεύωμαι	χεύηαι	χεύηται	χεύησθον	χεύησθον	χευώμε(σ)θᾰ	χεύησθε	χεύωνται
	optative	χευαίμην	χεύαιο	χεύαιτο	χεύαισθον	χευαίσθην	χευαίμε(σ)θᾰ	χεύαισθε	χευαίᾰτο
	imperative		χεῦαι	χευᾰ́σθω	χεύᾰσθον	χευᾰ́σθων		χεύᾰσθε	χευᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		χεῦαι/χευᾰ́μεν/χευᾰμέναι			χεύᾰσθαι
participle	m	χεύᾱς			χευᾰ́μενος, χῠ́μενος
	f	χεύᾱσᾰ			χευᾰμένη, χῠμένη
	n	χεῦᾰν			χευᾰ́μενον, χῠ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: χεῦᾰ, χευᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χεῦᾰ	χεῦᾰς	χεῦε(ν)	χεύᾰτον	χευᾰ́την	χεύᾰμεν	χεύᾰτε	χεῦᾰν
middle	indicative	χευᾰ́μην	χεύᾰο	χεύᾰτο, χῠ́το	χεύᾰσθον	χευᾰ́σθην	χευᾰ́με(σ)θᾰ	χεύᾰσθε	χεύᾰντο, χύντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔχευσᾰ, ἐχευσᾰ́μην (Koine)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔχευσᾰ	ἔχευσᾰς	ἔχευσε(ν)	ἐχεύσᾰτον	ἐχευσᾰ́την	ἐχεύσᾰμεν	ἐχεύσᾰτε	ἔχευσᾰν
	subjunctive	χεύσω	χεύσῃς	χεύσῃ	χεύσητον	χεύσητον	χεύσωμεν	χεύσητε	χεύσωσῐ(ν)
	optative	χεύσαιμῐ	χεύσειᾰς, χεύσαις	χεύσειε(ν), χεύσαι	χεύσαιτον	χευσαίτην	χεύσαιμεν	χεύσαιτε	χεύσειᾰν, χεύσαιεν
	imperative		χεῦσον	χευσᾰ́τω	χεύσᾰτον	χευσᾰ́των		χεύσᾰτε	χευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐχευσᾰ́μην	ἐχεύσω	ἐχεύσᾰτο	ἐχεύσᾰσθον	ἐχευσᾰ́σθην	ἐχευσᾰ́μεθᾰ	ἐχεύσᾰσθε	ἐχεύσᾰντο
	subjunctive	χεύσωμαι	χεύσῃ	χεύσηται	χεύσησθον	χεύσησθον	χευσώμεθᾰ	χεύσησθε	χεύσωνται
	optative	χευσαίμην	χεύσαιο	χεύσαιτο	χεύσαισθον	χευσαίσθην	χευσαίμεθᾰ	χεύσαισθε	χεύσαιντο
	imperative		χεῦσαι	χευσᾰ́σθω	χεύσᾰσθον	χευσᾰ́σθων		χεύσᾰσθε	χευσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		χεῦσαι			χεύσᾰσθαι
participle	m	χεύσᾱς			χευσᾰ́μενος
	f	χεύσᾱσᾰ			χευσᾰμένη
	n	χεῦσᾰν			χευσᾰ́μενον

Perfect: κέχῠκᾰ, κέχῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέχῠκᾰ	κέχῠκᾰς	κέχῠκε(ν)	κεχῠ́κᾰτον	κεχῠ́κᾰτον	κεχῠ́κᾰμεν	κεχῠ́κᾰτε	κεχῠ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεχῠ́κω	κεχῠ́κῃς	κεχῠ́κῃ	κεχῠ́κητον	κεχῠ́κητον	κεχῠ́κωμεν	κεχῠ́κητε	κεχῠ́κωσῐ(ν)
	optative	κεχῠ́κοιμῐ, κεχῠκοίην	κεχῠ́κοις, κεχῠκοίης	κεχῠ́κοι, κεχῠκοίη	κεχῠ́κοιτον	κεχῠκοίτην	κεχῠ́κοιμεν	κεχῠ́κοιτε	κεχῠ́κοιεν
	imperative		κέχῠκε	κεχῠκέτω	κεχῠ́κετον	κεχῠκέτων		κεχῠ́κετε	κεχῠκόντων
middle/ passive	indicative	κέχῠμαι	κέχῠσαι	κέχῠται	κέχῠσθον	κέχῠσθον	κεχῠ́μεθᾰ	κέχῠσθε	κέχῠνται
	subjunctive	κεχῠμένος ὦ	κεχῠμένος ᾖς	κεχῠμένος ᾖ	κεχῠμένω ἦτον	κεχῠμένω ἦτον	κεχῠμένοι ὦμεν	κεχῠμένοι ἦτε	κεχῠμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεχῠμένος εἴην	κεχῠμένος εἴης	κεχῠμένος εἴη	κεχῠμένω εἴητον/εἶτον	κεχῠμένω εἰήτην/εἴτην	κεχῠμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεχῠμένοι εἴητε/εἶτε	κεχῠμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κέχῠσο	κεχῠ́σθω	κέχῠσθον	κεχῠ́σθων		κέχῠσθε	κεχῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		κεχῠκέναι				κεχῠ́σθαι
participle	m	κεχῠκώς				κεχῠμένος
	f	κεχῠκυῖᾰ				κεχῠμένη
	n	κεχῠκός				κεχῠμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: κεχῠ́κειν, κεχῠ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεχῠ́κειν, κεχῠ́κη	κεχῠ́κεις, κεχῠ́κης	κεχῠ́κει(ν)	κεχῠ́κετον	κεχῠκέτην	κεχῠ́κεμεν	κεχῠ́κετε	κεχῠ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	κεχῠ́μην	κέχῠσο	κέχῠτο	κέχῠσθον	κεχῠ́σθην	κεχῠ́μεθᾰ	κέχῠσθε	κέχῠντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀμφιχέω (amphikhéō)
ἀναχέω (anakhéō)
ἀντεγχέω (antenkhéō)
ἀποχέω (apokhéō)
διαχέω (diakhéō)
ἐγκαταχέω (enkatakhéō)
ἐγχέω (enkhéō)
εἰσχέω (eiskhéō)
ἐκπροχέω (ekprokhéō)
ἐκχέω (ekkhéō)
ἐξαποχέω (exapokhéō)
ἐπαναχέω (epanakhéō)
ἐπεγχέω (epenkhéō)
ἐπεισχέω (epeiskhéō)
ἐπεκχέω (epekkhéō)
ἐπικαταχέω (epikatakhéō)
ἐπιπροχέω (epiprokhéō)
ἐπιχέω (epikhéō)
ῑ̓οχέαιρα (īokhéaira)
καταπροχέω (kataprokhéō)
καταχέω (katakhéō)
μετακαταχέω (metakatakhéō)
μεταχέω (metakhéō)
μετεγχέω (metenkhéō)
οἰνοχόη (oinokhóē)
παραχέω (parakhéō)
παρεγχέω (parenkhéō)
παρεισχέω (pareiskhéō)
παρεκχέω (parekkhéō)
παρεπιχέω (parepikhéō)
περικαταχέω (perikatakhéō)
περιπροχέω (periprokhéō)
περιχέω (perikhéō)
προεκχέω (proekkhéō)
προκαταχέω (prokatakhéō)
προσεγχέω (prosenkhéō)
προσεπιχέω (prosepikhéō)
προσχέω (proskhéō)
προϋποχέω (proüpokhéō)
προχέω (prokhéō)
συγχέω (sunkhéō)
συμπροχέω (sumprokhéō)
συναναχέω (sunanakhéō)
συνεκχέω (sunekkhéō)
ὑπεγχέω (hupenkhéō)
ὑπερεκχέω (huperekkhéō)
ὑποκαταχέω (hupokatakhéō)
ὑποπροχέω (hupoprokhéō)
ὑποχέω (hupokhéō)
χῡλός (khūlós)
χύμα (khúma)
χῡμός (khūmós)
χῠ́σῐς (khŭ́sĭs)
χύτης (khútēs)
χυτικός (khutikós)
χύτλον (khútlon)
χυτός (khutós)
χύτρα (khútra)
χύτρος (khútros)

References

^ Rix, Helmut, editor (2001), Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, →ISBN, page 179
^ Beekes, Robert S. P. (2010) “χέω, -ομαι”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1627-9