دشنام
Persian
Etymology
From Middle Persian [Book Pahlavi needed] (dwšnʾm /dušnām/), from Proto-Iranian *dušHnā́ma (“insult”), from Proto-Indo-European *dus- (“bad”) + *h₁nómn̥ (“name”). Within Persian, compare دشمن (došman, “enemy”), نام (nâm, “name”).
Pronunciation
- (Classical Persian) IPA(key): /duʃ.ˈnaːm/
- (Dari, formal) IPA(key): [d̪ʊʃ.nɑːm]
- (Iran, formal) IPA(key): [d̪oʃ.nɒːm]
- (Tajik, formal) IPA(key): [d̪uʃ.nɔm]
| Readings | |
|---|---|
| Classical reading? | dušnām |
| Dari reading? | dušnām |
| Iranian reading? | došnâm |
| Tajik reading? | dušnom |
Noun
دشنام • (došnâm) (plural دشنامها)
- insult; verbal abuse
- Synonyms: توهین (towhin), فحش (fohš)
- late 14th century, Xāja Shams-ud-Dīn Moḥammad Ḥāfeẓ-e Shīrāzī, “اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را (Shirazi Turk)”, in دیوان حافظ [Divān of Ḥāfeẓ]:
Derived terms
- دشنام دادن (došnâm dâdan)
- دشنام گفتن (došnâm goftan)
- دشنامگویی (došnâm-guyi)