طاغ

Arabic

Root
ط غ ي (ṭ ḡ y)
6 terms

Etymology

Derived from the active participle of طَغَى (ṭaḡā).

Pronunciation

  • IPA(key): /tˤaː.ɣin/

Adjective

طَاغٍ • (ṭāḡin) (construct state طَاغِي (ṭāḡī), feminine طَاغِيَة (ṭāḡiya))

  1. oppressive, absolutist, dictator
  2. common, widespread

Declension

Declension of adjective طَاغٍ (ṭāḡin)
singular masculine feminine
singular triptote in ـٍ (-in) singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite indefinite definite
informal طَاغِي
ṭāḡī
الطَّاغِي
aṭ-ṭāḡī
طَاغِيَة
ṭāḡiya
الطَّاغِيَة
aṭ-ṭāḡiya
nominative طَاغٍ
ṭāḡin
الطَّاغِي
aṭ-ṭāḡī
طَاغِيَةٌ
ṭāḡiyatun
الطَّاغِيَةُ
aṭ-ṭāḡiyatu
accusative طَاغِيًا
ṭāḡiyan
الطَّاغِيَ
aṭ-ṭāḡiya
طَاغِيَةً
ṭāḡiyatan
الطَّاغِيَةَ
aṭ-ṭāḡiyata
genitive طَاغٍ
ṭāḡin
الطَّاغِي
aṭ-ṭāḡī
طَاغِيَةٍ
ṭāḡiyatin
الطَّاغِيَةِ
aṭ-ṭāḡiyati
dual masculine feminine
indefinite definite indefinite definite
informal طَاغِيَيْن
ṭāḡiyayn
الطَّاغِيَيْن
aṭ-ṭāḡiyayn
طَاغِيَتَيْن
ṭāḡiyatayn
الطَّاغِيَتَيْن
aṭ-ṭāḡiyatayn
nominative طَاغِيَانِ
ṭāḡiyāni
الطَّاغِيَانِ
aṭ-ṭāḡiyāni
طَاغِيَتَانِ
ṭāḡiyatāni
الطَّاغِيَتَانِ
aṭ-ṭāḡiyatāni
accusative طَاغِيَيْنِ
ṭāḡiyayni
الطَّاغِيَيْنِ
aṭ-ṭāḡiyayni
طَاغِيَتَيْنِ
ṭāḡiyatayni
الطَّاغِيَتَيْنِ
aṭ-ṭāḡiyatayni
genitive طَاغِيَيْنِ
ṭāḡiyayni
الطَّاغِيَيْنِ
aṭ-ṭāḡiyayni
طَاغِيَتَيْنِ
ṭāḡiyatayni
الطَّاغِيَتَيْنِ
aṭ-ṭāḡiyatayni
plural masculine feminine
sound masculine plural sound feminine plural
indefinite definite indefinite definite
informal طَاغِين
ṭāḡīn
الطَّاغِين
aṭ-ṭāḡīn
طَاغِيَات
ṭāḡiyāt
الطَّاغِيَات
aṭ-ṭāḡiyāt
nominative طَاغُونَ
ṭāḡūna
الطَّاغُونَ
aṭ-ṭāḡūna
طَاغِيَاتٌ
ṭāḡiyātun
الطَّاغِيَاتُ
aṭ-ṭāḡiyātu
accusative طَاغِينَ
ṭāḡīna
الطَّاغِينَ
aṭ-ṭāḡīna
طَاغِيَاتٍ
ṭāḡiyātin
الطَّاغِيَاتِ
aṭ-ṭāḡiyāti
genitive طَاغِينَ
ṭāḡīna
الطَّاغِينَ
aṭ-ṭāḡīna
طَاغِيَاتٍ
ṭāḡiyātin
الطَّاغِيَاتِ
aṭ-ṭāḡiyāti

Descendants

  • Azerbaijani: taği
  • Kazakh: тағи (taği)
  • Persian: طاغی
  • Ottoman Turkish: طاغی (tâğî)

References

Kohistani Shina

Noun

طاغ (tāğ)

  1. area

Ottoman Turkish

Alternative forms

Etymology

Inherited from Old Anatolian Turkish [script needed] (dağ, mountain), from Proto-Turkic *tāg (mountain).

Pronunciation

  • IPA(key): [dɑɣ], [dɑː]
  • (Western Rumelia) IPA(key): [dɑɡ]

Noun

طاغ • (dağ) (definite accusative طاغی (dağı), plural طاغلر (dağlar))

  1. mountain, mount, an elevation of land of considerable dimensions rising more or less abruptly, usually higher than a hill
    Synonyms: جبل (cebel), طور (tur), كوه (küh)
  2. (figuratively) mountain, mound, something very large in size or quantity, a huge amount, a great heap or pile of things

Derived terms

  • تكیر طاغ (tekir dağ, Tekirdağ, a city in Turkey)
  • طاغ آدمی (dağ adamı, mountaineer, highlander)
  • طاغ آردی (dağ ardı, back of a mountain)
  • طاغ آیوسی (dağ ayısı, mountain bear)
  • طاغ اتكی (dağ eteği, foothill)
  • طاغ الماسی (dağ elması, crabapple)
  • طاغ باشی (dağ başı, uppert part of a mountain)
  • طاغ بورونی (dağ burunu, promontory of a mountain)
  • طاغ سرچه‌سی (dağ serçesi, tree sparrow)
  • طاغ سنبلی (dağ sümbülü, alpine hyacinth)
  • طاغ شنلكی (dağ şenliği, rough mode of rejoicing)
  • طاغ صرتی (dağ sırtı, mountain ridge)
  • طاغ كبی (dağ gibi, huge, colossal)
  • طاغ كدیسی (dağ kedisi, jungle cat)
  • طاغ كچیسی (dağ keçisi, chamois)
  • طاغ یمشی (dağ yemişi, mountain fruits)
  • طاغجغز (dağcağız, little mountain)
  • طاغستان (dağıstân, mountainous area)
  • طاغلق (dağlık, mountainous area)
  • طاغلو (dağlı, mountainous)
  • طور طاغی (tur dağı, Mount Sinai)
  • قره طاغ (kara dağ, Montenegro)
  • كشیش طاغی (keşiş dağı, Bithynian Olympus)
  • ینار طاغ (yanar dağ, volcano)

Descendants

Further reading