ลูกช้าง

From ลูก (lûuk, “child; offspring”) +‎ ช้าง (cháang, “elephant”); literally "elephant's offspring (calf)".

ลูกช้าง • (lûuk-cháang)

1. a first person pronoun employed when addressing a spirit or supernatural being out of humility, respect, or fear.
   • 1987, กรมพระยาดำรงราชานุภาพ, ความทรงจำ, อมรินทร์ พริ้นติ้ง กรุ๊พ, page 126:

     ประหลาดอยู่ที่คนพูดกับเจ้าผีต้องเรียกตัวเองว่า "ลูกช้าง" จะหมายความว่ากระไรไม่เคยได้ยินอธิบาย คิดก็ไม่เห็นว่าจะเป็นเพราะเหตุใด

     bprà-làat yùu tîi kon pûut gàp jâao pǐi dtɔ̂ng rîiak dtuua-eeng wâa "lûuk-cháang", jà mǎai-kwaam wâa grà-rai mâi kəəi dâai-yin à-tí-baai, kít gɔ̂ mâi hěn wâa jà bpen prɔ́ hèet dai

     It's quite strange that people, when talking to gods or ghosts, have to refer to themselves as "calves". What does this exactly mean? I've never heard any explanation about that. Even having tried to think about it myself, I could not figure out any reason therefor.