ἀγαθοποιέω

Ancient Greek

Etymology

From ἀγαθός (agathós, “good”) +‎ ποιέω (poiéō, “to do”).

Pronunciation

 

Verb

ἀγαθοποιέω • (agathopoiéō) (Koine)

  1. (ambitransitive) to do good to, be helpful to; to benefit
  2. (intransitive) to act morally or dutifully

Inflection

   Present: ἀγαθοποιέω, ἀγαθοποιέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγαθοποιέω ἀγαθοποιέεις ἀγαθοποιέει ἀγαθοποιέετον ἀγαθοποιέετον ἀγαθοποιέομεν ἀγαθοποιέετε ἀγαθοποιέουσῐ(ν)
subjunctive ἀγαθοποιέω ἀγαθοποιέῃς ἀγαθοποιέῃ ἀγαθοποιέητον ἀγαθοποιέητον ἀγαθοποιέωμεν ἀγαθοποιέητε ἀγαθοποιέωσῐ(ν)
optative ἀγαθοποιέοιμῐ ἀγαθοποιέοις ἀγαθοποιέοι ἀγαθοποιέοιτον ἀγαθοποιεοίτην ἀγαθοποιέοιμεν ἀγαθοποιέοιτε ἀγαθοποιέοιεν
imperative   ἀγαθοποίεε ἀγαθοποιεέτω ἀγαθοποιέετον ἀγαθοποιεέτων   ἀγαθοποιέετε ἀγαθοποιεόντων
middle/
passive 		indicative ἀγαθοποιέομαι ἀγαθοποιέῃ / ἀγαθοποιέει ἀγαθοποιέεται ἀγαθοποιέεσθον ἀγαθοποιέεσθον ἀγαθοποιεόμεθᾰ ἀγαθοποιέεσθε ἀγαθοποιέονται
subjunctive ἀγαθοποιέωμαι ἀγαθοποιέῃ ἀγαθοποιέηται ἀγαθοποιέησθον ἀγαθοποιέησθον ἀγαθοποιεώμεθᾰ ἀγαθοποιέησθε ἀγαθοποιέωνται
optative ἀγαθοποιεοίμην ἀγαθοποιέοιο ἀγαθοποιέοιτο ἀγαθοποιέοισθον ἀγαθοποιεοίσθην ἀγαθοποιεοίμεθᾰ ἀγαθοποιέοισθε ἀγαθοποιέοιντο
imperative   ἀγαθοποιέου ἀγαθοποιεέσθω ἀγαθοποιέεσθον ἀγαθοποιεέσθων   ἀγαθοποιέεσθε ἀγαθοποιεέσθων
active middle/passive
infinitive ἀγαθοποιέειν ἀγαθοποιέεσθαι
participle m ἀγαθοποιέων ἀγαθοποιεόμενος
f ἀγαθοποιέουσᾰ ἀγαθοποιεομένη
n ἀγαθοποιέον ἀγαθοποιεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀγαθοποιῶ, ἀγαθοποιοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγαθοποιῶ ἀγαθοποιεῖς ἀγαθοποιεῖ ἀγαθοποιεῖτον ἀγαθοποιεῖτον ἀγαθοποιοῦμεν ἀγαθοποιεῖτε ἀγαθοποιοῦσῐ(ν)
subjunctive ἀγαθοποιῶ ἀγαθοποιῇς ἀγαθοποιῇ ἀγαθοποιῆτον ἀγαθοποιῆτον ἀγαθοποιῶμεν ἀγαθοποιῆτε ἀγαθοποιῶσῐ(ν)
optative ἀγαθοποιοίην / ἀγαθοποιοῖμῐ ἀγαθοποιοίης / ἀγαθοποιοῖς ἀγαθοποιοίη / ἀγαθοποιοῖ ἀγαθοποιοῖτον / ἀγαθοποιοίητον ἀγαθοποιοίτην / ἀγαθοποιοιήτην ἀγαθοποιοῖμεν / ἀγαθοποιοίημεν ἀγαθοποιοῖτε / ἀγαθοποιοίητε ἀγαθοποιοῖεν / ἀγαθοποιοίησᾰν
imperative   ἀγαθοποίει ἀγαθοποιείτω ἀγαθοποιεῖτον ἀγαθοποιείτων   ἀγαθοποιεῖτε ἀγαθοποιούντων
middle/
passive 		indicative ἀγαθοποιοῦμαι ἀγαθοποιεῖ,
ἀγαθοποιῇ 		ἀγαθοποιεῖται ἀγαθοποιεῖσθον ἀγαθοποιεῖσθον ἀγαθοποιούμεθᾰ ἀγαθοποιεῖσθε ἀγαθοποιοῦνται
subjunctive ἀγαθοποιῶμαι ἀγαθοποιῇ ἀγαθοποιῆται ἀγαθοποιῆσθον ἀγαθοποιῆσθον ἀγαθοποιώμεθᾰ ἀγαθοποιῆσθε ἀγαθοποιῶνται
optative ἀγαθοποιοίμην ἀγαθοποιοῖο ἀγαθοποιοῖτο ἀγαθοποιοῖσθον ἀγαθοποιοίσθην ἀγαθοποιοίμεθᾰ ἀγαθοποιοῖσθε ἀγαθοποιοῖντο
imperative   ἀγαθοποιοῦ ἀγαθοποιείσθω ἀγαθοποιεῖσθον ἀγαθοποιείσθων   ἀγαθοποιεῖσθε ἀγαθοποιείσθων
active middle/passive
infinitive ἀγαθοποιεῖν ἀγαθοποιεῖσθαι
participle m ἀγαθοποιῶν ἀγαθοποιούμενος
f ἀγαθοποιοῦσᾰ ἀγαθοποιουμένη
n ἀγαθοποιοῦν ἀγαθοποιούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠγαθοποίεον, ἠγαθοποιεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγαθοποίεον ἠγαθοποίεες ἠγαθοποίεε(ν) ἠγαθοποιέετον ἠγαθοποιεέτην ἠγαθοποιέομεν ἠγαθοποιέετε ἠγαθοποίεον
middle/
passive 		indicative ἠγαθοποιεόμην ἠγαθοποιέου ἠγαθοποιέετο ἠγαθοποιέεσθον ἠγαθοποιεέσθην ἠγαθοποιεόμεθᾰ ἠγαθοποιέεσθε ἠγαθοποιέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠγαθοποίουν, ἠγαθοποιούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγαθοποίουν ἠγαθοποίεις ἠγαθοποίει ἠγαθοποιεῖτον ἠγαθοποιείτην ἠγαθοποιοῦμεν ἠγαθοποιεῖτε ἠγαθοποίουν
middle/
passive 		indicative ἠγαθοποιούμην ἠγαθοποιοῦ ἠγαθοποιεῖτο ἠγαθοποιεῖσθον ἠγαθοποιείσθην ἠγαθοποιούμεθᾰ ἠγαθοποιεῖσθε ἠγαθοποιοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀγαθοποιήσω, ἀγαθοποιήσομαι, ἀγαθοποιηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγαθοποιήσω ἀγαθοποιήσεις ἀγαθοποιήσει ἀγαθοποιήσετον ἀγαθοποιήσετον ἀγαθοποιήσομεν ἀγαθοποιήσετε ἀγαθοποιήσουσῐ(ν)
optative ἀγαθοποιήσοιμῐ ἀγαθοποιήσοις ἀγαθοποιήσοι ἀγαθοποιήσοιτον ἀγαθοποιησοίτην ἀγαθοποιήσοιμεν ἀγαθοποιήσοιτε ἀγαθοποιήσοιεν
middle indicative ἀγαθοποιήσομαι ἀγαθοποιήσῃ / ἀγαθοποιήσει ἀγαθοποιήσεται ἀγαθοποιήσεσθον ἀγαθοποιήσεσθον ἀγαθοποιησόμεθᾰ ἀγαθοποιήσεσθε ἀγαθοποιήσονται
optative ἀγαθοποιησοίμην ἀγαθοποιήσοιο ἀγαθοποιήσοιτο ἀγαθοποιήσοισθον ἀγαθοποιησοίσθην ἀγαθοποιησοίμεθᾰ ἀγαθοποιήσοισθε ἀγαθοποιήσοιντο
passive indicative ἀγαθοποιηθήσομαι ἀγαθοποιηθήσῃ ἀγαθοποιηθήσεται ἀγαθοποιηθήσεσθον ἀγαθοποιηθήσεσθον ἀγαθοποιηθησόμεθᾰ ἀγαθοποιηθήσεσθε ἀγαθοποιηθήσονται
optative ἀγαθοποιηθησοίμην ἀγαθοποιηθήσοιο ἀγαθοποιηθήσοιτο ἀγαθοποιηθήσοισθον ἀγαθοποιηθησοίσθην ἀγαθοποιηθησοίμεθᾰ ἀγαθοποιηθήσοισθε ἀγαθοποιηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀγαθοποιήσειν ἀγαθοποιήσεσθαι ἀγαθοποιηθήσεσθαι
participle m ἀγαθοποιήσων ἀγαθοποιησόμενος ἀγαθοποιηθησόμενος
f ἀγαθοποιήσουσᾰ ἀγαθοποιησομένη ἀγαθοποιηθησομένη
n ἀγαθοποιῆσον ἀγαθοποιησόμενον ἀγαθοποιηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἠγαθοποίησᾰ, ἠγαθοποιησᾰ́μην, ἠγαθοποιήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγαθοποίησᾰ ἠγαθοποίησᾰς ἠγαθοποίησε(ν) ἠγαθοποιήσᾰτον ἠγαθοποιησᾰ́την ἠγαθοποιήσᾰμεν ἠγαθοποιήσᾰτε ἠγαθοποίησᾰν
subjunctive ἀγαθοποιήσω ἀγαθοποιήσῃς ἀγαθοποιήσῃ ἀγαθοποιήσητον ἀγαθοποιήσητον ἀγαθοποιήσωμεν ἀγαθοποιήσητε ἀγαθοποιήσωσῐ(ν)
optative ἀγαθοποιήσαιμῐ ἀγαθοποιήσειᾰς / ἀγαθοποιήσαις ἀγαθοποιήσειε(ν) / ἀγαθοποιήσαι ἀγαθοποιήσαιτον ἀγαθοποιησαίτην ἀγαθοποιήσαιμεν ἀγαθοποιήσαιτε ἀγαθοποιήσειᾰν / ἀγαθοποιήσαιεν
imperative   ἀγαθοποίησον ἀγαθοποιησᾰ́τω ἀγαθοποιήσᾰτον ἀγαθοποιησᾰ́των   ἀγαθοποιήσᾰτε ἀγαθοποιησᾰ́ντων
middle indicative ἠγαθοποιησᾰ́μην ἠγαθοποιήσω ἠγαθοποιήσᾰτο ἠγαθοποιήσᾰσθον ἠγαθοποιησᾰ́σθην ἠγαθοποιησᾰ́μεθᾰ ἠγαθοποιήσᾰσθε ἠγαθοποιήσᾰντο
subjunctive ἀγαθοποιήσωμαι ἀγαθοποιήσῃ ἀγαθοποιήσηται ἀγαθοποιήσησθον ἀγαθοποιήσησθον ἀγαθοποιησώμεθᾰ ἀγαθοποιήσησθε ἀγαθοποιήσωνται
optative ἀγαθοποιησαίμην ἀγαθοποιήσαιο ἀγαθοποιήσαιτο ἀγαθοποιήσαισθον ἀγαθοποιησαίσθην ἀγαθοποιησαίμεθᾰ ἀγαθοποιήσαισθε ἀγαθοποιήσαιντο
imperative   ἀγαθοποίησαι ἀγαθοποιησᾰ́σθω ἀγαθοποιήσᾰσθον ἀγαθοποιησᾰ́σθων   ἀγαθοποιήσᾰσθε ἀγαθοποιησᾰ́σθων
passive indicative ἠγαθοποιήθην ἠγαθοποιήθης ἠγαθοποιήθη ἠγαθοποιήθητον ἠγαθοποιηθήτην ἠγαθοποιήθημεν ἠγαθοποιήθητε ἠγαθοποιήθησᾰν
subjunctive ἀγαθοποιηθῶ ἀγαθοποιηθῇς ἀγαθοποιηθῇ ἀγαθοποιηθῆτον ἀγαθοποιηθῆτον ἀγαθοποιηθῶμεν ἀγαθοποιηθῆτε ἀγαθοποιηθῶσῐ(ν)
optative ἀγαθοποιηθείην ἀγαθοποιηθείης ἀγαθοποιηθείη ἀγαθοποιηθεῖτον / ἀγαθοποιηθείητον ἀγαθοποιηθείτην / ἀγαθοποιηθειήτην ἀγαθοποιηθεῖμεν / ἀγαθοποιηθείημεν ἀγαθοποιηθεῖτε / ἀγαθοποιηθείητε ἀγαθοποιηθεῖεν / ἀγαθοποιηθείησᾰν
imperative   ἀγαθοποιήθητῐ ἀγαθοποιηθήτω ἀγαθοποιήθητον ἀγαθοποιηθήτων   ἀγαθοποιήθητε ἀγαθοποιηθέντων
active middle passive
infinitive ἀγαθοποιῆσαι ἀγαθοποιήσᾰσθαι ἀγαθοποιηθῆναι
participle m ἀγαθοποιήσᾱς ἀγαθοποιησᾰ́μενος ἀγαθοποιηθείς
f ἀγαθοποιήσᾱσᾰ ἀγαθοποιησᾰμένη ἀγαθοποιηθεῖσᾰ
n ἀγαθοποιῆσᾰν ἀγαθοποιησᾰ́μενον ἀγαθοποιηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἠγαθοποίηκᾰ, ἠγαθοποίημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγαθοποίηκᾰ ἠγαθοποίηκᾰς ἠγαθοποίηκε(ν) ἠγαθοποιήκᾰτον ἠγαθοποιήκᾰτον ἠγαθοποιήκᾰμεν ἠγαθοποιήκᾰτε ἠγαθοποιήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἠγαθοποιήκω ἠγαθοποιήκῃς ἠγαθοποιήκῃ ἠγαθοποιήκητον ἠγαθοποιήκητον ἠγαθοποιήκωμεν ἠγαθοποιήκητε ἠγαθοποιήκωσῐ(ν)
optative ἠγαθοποιήκοιμῐ / ἠγαθοποιηκοίην ἠγαθοποιήκοις / ἠγαθοποιηκοίης ἠγαθοποιήκοι / ἠγαθοποιηκοίη ἠγαθοποιήκοιτον ἠγαθοποιηκοίτην ἠγαθοποιήκοιμεν ἠγαθοποιήκοιτε ἠγαθοποιήκοιεν
imperative   ἠγαθοποίηκε ἠγαθοποιηκέτω ἠγαθοποιήκετον ἠγαθοποιηκέτων   ἠγαθοποιήκετε ἠγαθοποιηκόντων
middle/
passive 		indicative ἠγαθοποίημαι ἠγαθοποίησαι ἠγαθοποίηται ἠγαθοποίησθον ἠγαθοποίησθον ἠγαθοποιήμεθᾰ ἠγαθοποίησθε ἠγαθοποίηνται
subjunctive ἠγαθοποιημένος ὦ ἠγαθοποιημένος ᾖς ἠγαθοποιημένος ᾖ ἠγαθοποιημένω ἦτον ἠγαθοποιημένω ἦτον ἠγαθοποιημένοι ὦμεν ἠγαθοποιημένοι ἦτε ἠγαθοποιημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠγαθοποιημένος εἴην ἠγαθοποιημένος εἴης ἠγαθοποιημένος εἴη ἠγαθοποιημένω εἴητον / εἶτον ἠγαθοποιημένω εἰήτην / εἴτην ἠγαθοποιημένοι εἴημεν / εἶμεν ἠγαθοποιημένοι εἴητε / εἶτε ἠγαθοποιημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἠγαθοποίησο ἠγαθοποιήσθω ἠγαθοποίησθον ἠγαθοποιήσθων   ἠγαθοποίησθε ἠγαθοποιήσθων
active middle/passive
infinitive ἠγαθοποιηκέναι ἠγαθοποιῆσθαι
participle m ἠγαθοποιηκώς ἠγαθοποιημένος
f ἠγαθοποιηκυῖᾰ ἠγαθοποιημένη
n ἠγαθοποιηκός ἠγαθοποιημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἠγαθοποιήκειν / ἠγαθοποιήκη, ἠγαθοποιήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγαθοποιήκειν / ἠγαθοποιήκη ἠγαθοποιήκεις / ἠγαθοποιήκης ἠγαθοποιήκει(ν) ἠγαθοποιήκετον ἠγαθοποιηκέτην ἠγαθοποιήκεμεν ἠγαθοποιήκετε ἠγαθοποιήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἠγαθοποιήμην ἠγαθοποίησο ἠγαθοποίητο ἠγαθοποίησθον ἠγαθοποιήσθην ἠγαθοποιήμεθᾰ ἠγαθοποίησθε ἠγαθοποίηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.