ὁπότε

Ancient Greek

Alternative forms

  • ὁππότε (hoppóte) — Epic
  • ὁκότε (hokóte) — Ionic
  • ὁπόκᾰ (hopókă) — Cyrenaic
  • ὁππόκᾰ (hoppókă) — Doric

Etymology

From ὅς (hós, “who, which”) + πότε (póte, “when”).

Pronunciation

 

Adverb

ὁπότε • (hopóte) (relative)

  1. when (mostly in reference to the past)

Derived terms

Descendants

  • Greek: οπότε (opóte)

See also

Ancient Greek correlatives (edit)
type interrogative indefinite demonstrative relative indefinite
relative 		identity other
(medial) proximal distal
basic τίς τις, ἔνιοι †ὁ, οὗτος ὅδε ἐκεῖνος ὅς ὅστις ὁ αὐτός (αὑτός), ὁμός ἕτερος, ἄλλος
dual πότερος πότερος, ποτερός ὁπότερος
quality ποῖος ποιός †τοῖος, τοιοῦτος τοιόσδε οἷος ὁποῖος ὅμοιος ἑτεροῖος, ἀλλοῖος
quantity πόσος ποσός †τόσος, τοσοῦτος τοσόσδε ὅσος ὁπόσος
manner πῶς πως †τώς, †ὥς, οὕτως ὧδε ὡς ὅπως ὁμῶς ἑτέρως, ἄλλως
method,
path,
place 		πῇ πῃ τῇ, ταύτῃ τῇδε ἐκείνῃ ᾗ ὅπῃ ἄλλῃ
place ποῦ, †πόθι που, †ποθι ἐνταῦθα ἐνθάδε ἐκεῖ, ἔνθα, †ἐκεῖθι οὗ, ἔνθα, †ὅθι ὅπου, †ὁπόθι αὐτόθι, ὁμοῦ ἄλλοθι
source πόθεν ποθεν, ἁμόθεν †τόθεν, ἔνθεν, ἐντεῦθεν ἐνθένδε ἐκεῖθεν ὅθεν ὁπόθεν †ὁμόθεν ἄλλοθεν
destination ποῖ, †πόσε ποι ἔνθα, ἐνταῦθα ἐνθάδε, δεῦρο ἐκεῖσε οἷ ὅποι, †ὁπόσε αὐτόσε, ὁμόσε ἄλλοσε
time πότε, πῆμος ποτέ, ποτε, τοτέ, ἐνίοτε τότε, τῆμος τημόσδε ὅτε, ἦμος ὁπότε, †ὁππῆμος ἅμα ἄλλοτε
exact time πηνίκα †τηνίκα, τηνικαῦτα τηνικάδε ἡνίκα ὁπηνίκα αὐτίκα
duration of time τέως ἕως
size, age πηλίκος πηλίκος †τηλίκος, τηλικοῦτος τηλικόσδε ἡλίκος ὁπηλίκος ὁμῆλιξ
repetition ποσάκις, ποσίνδα ποσάκις τουτάκις, τοσάκις †ὁσάκις ὁποσάκις ὁποσάκις
multiplication ποσαπλάσιος ὁσαπλάσιος, ὁσαπλασίων
order πόστος ποστός ὁπόστος
† Forms rarely or never used in Classical Attic prose
Relative also used in exclamations; either relative or indefinite relative used in indirect questions.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.