diplomat

See also: Diplomat, diplomát, and diplômât

English

Etymology

From French diplomate, a back-formation from diplomatique (diplomatic), ultimately from Ancient Greek δίπλωμα (díplōma, double-folded document).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdɪp.lə.mæt/
  • Audio (Southern England):(file)

Noun

diplomat (plural diplomats)

  1. A person, such as an ambassador, who is accredited to represent a government officially in its relations with other governments or international organisations
    • 2019, VOA Learning English (public domain)
      In a meeting with a top Chinese diplomat last year, Moon said China was partly responsible for South Korea’s pollution problem.
  2. (figuratively) Someone who uses skill and tact in dealing with other people.

Synonyms

Derived terms

Translations

The translations below need to be checked and inserted above into the appropriate translation tables. See instructions at Wiktionary:Entry layout § Translations.

See also

Azerbaijani

Etymology

Ultimately from French diplomate.

Noun

diplomat (definite accusative diplomatı, plural diplomatlar)

  1. diplomat

Declension

Declension of diplomat
singular plural
nominative diplomatdiplomatlar
definite accusative diplomatıdiplomatları
dative diplomatadiplomatlara
locative diplomatdadiplomatlarda
ablative diplomatdandiplomatlardan
definite genitive diplomatındiplomatların
Possessive forms of diplomat
nominative
singular plural
mənim (my) diplomatım diplomatlarım
sənin (your) diplomatın diplomatların
onun (his/her/its) diplomatı diplomatları
bizim (our) diplomatımız diplomatlarımız
sizin (your) diplomatınız diplomatlarınız
onların (their) diplomatı or diplomatları diplomatları
accusative
singular plural
mənim (my) diplomatımı diplomatlarımı
sənin (your) diplomatını diplomatlarını
onun (his/her/its) diplomatını diplomatlarını
bizim (our) diplomatımızı diplomatlarımızı
sizin (your) diplomatınızı diplomatlarınızı
onların (their) diplomatını or diplomatlarını diplomatlarını
dative
singular plural
mənim (my) diplomatıma diplomatlarıma
sənin (your) diplomatına diplomatlarına
onun (his/her/its) diplomatına diplomatlarına
bizim (our) diplomatımıza diplomatlarımıza
sizin (your) diplomatınıza diplomatlarınıza
onların (their) diplomatına or diplomatlarına diplomatlarına
locative
singular plural
mənim (my) diplomatımda diplomatlarımda
sənin (your) diplomatında diplomatlarında
onun (his/her/its) diplomatında diplomatlarında
bizim (our) diplomatımızda diplomatlarımızda
sizin (your) diplomatınızda diplomatlarınızda
onların (their) diplomatında or diplomatlarında diplomatlarında
ablative
singular plural
mənim (my) diplomatımdan diplomatlarımdan
sənin (your) diplomatından diplomatlarından
onun (his/her/its) diplomatından diplomatlarından
bizim (our) diplomatımızdan diplomatlarımızdan
sizin (your) diplomatınızdan diplomatlarınızdan
onların (their) diplomatından or diplomatlarından diplomatlarından
genitive
singular plural
mənim (my) diplomatımın diplomatlarımın
sənin (your) diplomatının diplomatlarının
onun (his/her/its) diplomatının diplomatlarının
bizim (our) diplomatımızın diplomatlarımızın
sizin (your) diplomatınızın diplomatlarınızın
onların (their) diplomatının or diplomatlarının diplomatlarının

Further reading

Catalan

Etymology

From diploma +‎ -at.

Pronunciation

Adjective

diplomat (feminine diplomada, masculine plural diplomats, feminine plural diplomades)

  1. having a diploma

Noun

diplomat m (plural diplomats, feminine diplomada, feminine plural diplomades)

  1. graduate, degree-holder

Further reading

Czech

Etymology

Borrowed from French diplomate.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈdɪplomat]
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -omat
  • Hyphenation: di‧p‧lo‧mat

Noun

diplomat m anim (female equivalent diplomatka, relational adjective diplomatický)

  1. diplomat

Declension

Further reading

Danish

Etymology

From French diplomate. By surface analysis, diplom +‎ -at.

Pronunciation

  • IPA(key): /diplomaːt/, [d̥ipʰˈl̥oˈmæːˀd̥]

Noun

diplomat c (singular definite diplomaten, plural indefinite diplomater)

  1. diplomat

Inflection

Declension of diplomat
common
gender
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative diplomat diplomaten diplomater diplomaterne
genitive diplomats diplomatens diplomaters diplomaternes

Further reading

Indonesian

Etymology

From Dutch diplomaat, from French diplomate, from New Latin dīplōmaticus.

Pronunciation

  • IPA(key): [dɪp̚ˈlomat̚]
  • Hyphenation: dip‧lo‧mat
  • Rhymes: -at

Noun

diplomat (plural diplomat-diplomat)

  1. diplomat: a person, such as an ambassador, who is accredited to represent a government officially in its relations with other governments or international organisations

Further reading

Malay

Etymology

From English diplomat, from French diplomate.

Noun

diplomat (Jawi spelling ديڤلومت)

  1. diplomat: a person, such as an ambassador, who is accredited to represent a government officially in its relations with other governments or international organisations.

Further reading

Norwegian Bokmål

Etymology

From French diplomate.

Noun

diplomat m (definite singular diplomaten, indefinite plural diplomater, definite plural diplomatene)

  1. a diplomat

References

Norwegian Nynorsk

Etymology

From French diplomate.

Noun

diplomat m (definite singular diplomaten, indefinite plural diplomatar, definite plural diplomatane)

  1. a diplomat

References

Romanian

Etymology

Borrowed from French diplômé.

Noun

diplomat m (plural diplomați)

  1. diplomat

Declension

Declension of diplomat
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative diplomat diplomatul diplomați diplomații
genitive-dative diplomat diplomatului diplomați diplomaților
vocative diplomatule diplomaților

Adjective

diplomat m or n (feminine singular diplomată, masculine plural diplomați, feminine and neuter plural diplomate)

  1. having a diploma or a degree

Declension

Declension of diplomat
singular plural
masculine neuter feminine masculine neuter feminine
nominative-
accusative
indefinite diplomat diplomată diplomați diplomate
definite diplomatul diplomata diplomații diplomatele
genitive-
dative
indefinite diplomat diplomate diplomați diplomate
definite diplomatului diplomatei diplomaților diplomatelor

Serbo-Croatian

Pronunciation

  • IPA(key): /diplǒmat/
  • Hyphenation: di‧plo‧mat

Noun

diplòmat m anim (Cyrillic spelling дипло̀мат)

  1. diplomat

Declension

Declension of diplomat
singular plural
nominative diplomat diplomati
genitive diplomata diplomata
dative diplomatu diplomatima
accusative diplomata diplomate
vocative diplomate diplomati
locative diplomatu diplomatima
instrumental diplomatom diplomatima

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish دیپلومات, from French diplomate.

Pronunciation

  • IPA(key): /diploˈmɑt/, /dipɫoˈmɑt/

Noun

diplomat (definite accusative diplomatı, plural diplomatlar)

  1. diplomat

Declension

Declension of diplomat
singular plural
nominative diplomat diplomatlar
definite accusative diplomatı diplomatları
dative diplomata diplomatlara
locative diplomatta diplomatlarda
ablative diplomattan diplomatlardan
genitive diplomatın diplomatların
Predicative forms
singular plural
1st singular diplomatım diplomatlarım
2nd singular diplomatsın diplomatlarsın
3rd singular diplomat
diplomattır
diplomatlar
diplomatlardır
1st plural diplomatız diplomatlarız
2nd plural diplomatsınız diplomatlarsınız
3rd plural diplomatlar diplomatlardır