hinnen

German

Etymology

Middle High German hinnen (cp. hinne, hinnān)

Pronunciation

  • Audio:(file)

Adverb

hinnen

  1. (archaic) synonym of hier
    von hinnenfrom here, hence

See also

Further reading

Luxembourgish

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈhinen/, [ˈhinən]

Pronoun

hinnen

  1. third-person plural, dative: them, to them

Declension

Luxembourgish personal pronouns
nominative accusative dative reflexive
stressed unstressed stressed unstressed stressed unstressed
singular 1st person ech mech mir mer like dat. and acc.
2nd person informal du de dech dir der like dat. and acc.
formal Dir Der Iech Iech [əɕ] Iech Iech [əɕ] Iech
3rd person m hien en hien en him em sech
f si se si se hir er sech
n hatt et ('t) hatt et ('t) him em sech
plural 1st person mir mer eis (ons) eis (ons) eis (ons)
2nd person dir der iech iech [əɕ] iech iech [əɕ] iech
3rd person si se si se hinnen en sech

Middle Dutch

Noun

hinnen

  1. inflection of hinne:
    1. genitive/dative singular
    2. nominative/accusative/genitive/dative plural

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

hinnen m or f

  1. definite masculine singular of hinne