obhaereo

Latin

Etymology

From ob- +‎ haereō.

Pronunciation

Verb

obhaereō (present infinitive obhaerēre, perfect active obhaesī, supine obhaesum); second conjugation, no passive

  1. to fasten to
    • c. 69 CE – 122 CE, Suetonius, Tib 2 3:
      Extant et feminarum exempla diuersa aeque, siquidem gentis eiusdem utraque Claudia fuit, et quae nauem cum sacris Matris deum Idaeae obhaerentem Tiberino uado extraxit, precata propalam, ut ita demum se sequeretur, si sibi pudicitia constaret
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

References

  • obhaereo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • obhaereo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.