patricus
Latin
Etymology
From pater (“father”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈpa.trɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈpaː.t̪ri.kus]
Adjective
patricus (feminine patrica, neuter patricum, adverb patricē); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | patricus | patrica | patricum | patricī | patricae | patrica | |
genitive | patricī | patricae | patricī | patricōrum | patricārum | patricōrum | |
dative | patricō | patricae | patricō | patricīs | |||
accusative | patricum | patricam | patricum | patricōs | patricās | patrica | |
ablative | patricō | patricā | patricō | patricīs | |||
vocative | patrice | patrica | patricum | patricī | patricae | patrica |
Synonyms
- (of or pertaining to a father): paternālis, paternus
Derived terms
Related terms
References
- “patricus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- patricus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.