rus

See also: Rus, RUS, rus., rus', ruš, Rus., Rus', Ruś, and R Us

Translingual

Symbol

rus

  1. (international standards) ISO 639-2 & ISO 639-3 language code for Russian.

Afrikaans

Etymology

From Dutch rusten, from Middle Dutch rusten.

Pronunciation

  • IPA(key): /rœs/
  • Audio:(file)

Verb

rus (present rus, present participle rustende, past participle gerus)

  1. to rest
    Ek sal nie rus nie.I shall not rest.

Albanian

Adjective

rus (feminine ruse)

  1. Russian
    gjuha rusethe Russian language

Azerbaijani

Other scripts
Cyrillic рус
Abjad روس

Pronunciation

  • Audio:(file)

Noun

rus (definite accusative rusu, plural ruslar)

  1. Russian (person)

Declension

Declension of rus
singular plural
nominative rusruslar
definite accusative rusurusları
dative rusaruslara
locative rusdaruslarda
ablative rusdanruslardan
definite genitive rusunrusların
Possessive forms of rus
nominative
singular plural
mənim (my) rusum ruslarım
sənin (your) rusun rusların
onun (his/her/its) rusu rusları
bizim (our) rusumuz ruslarımız
sizin (your) rusunuz ruslarınız
onların (their) rusu or rusları rusları
accusative
singular plural
mənim (my) rusumu ruslarımı
sənin (your) rusunu ruslarını
onun (his/her/its) rusunu ruslarını
bizim (our) rusumuzu ruslarımızı
sizin (your) rusunuzu ruslarınızı
onların (their) rusunu or ruslarını ruslarını
dative
singular plural
mənim (my) rusuma ruslarıma
sənin (your) rusuna ruslarına
onun (his/her/its) rusuna ruslarına
bizim (our) rusumuza ruslarımıza
sizin (your) rusunuza ruslarınıza
onların (their) rusuna or ruslarına ruslarına
locative
singular plural
mənim (my) rusumda ruslarımda
sənin (your) rusunda ruslarında
onun (his/her/its) rusunda ruslarında
bizim (our) rusumuzda ruslarımızda
sizin (your) rusunuzda ruslarınızda
onların (their) rusunda or ruslarında ruslarında
ablative
singular plural
mənim (my) rusumdan ruslarımdan
sənin (your) rusundan ruslarından
onun (his/her/its) rusundan ruslarından
bizim (our) rusumuzdan ruslarımızdan
sizin (your) rusunuzdan ruslarınızdan
onların (their) rusundan or ruslarından ruslarından
genitive
singular plural
mənim (my) rusumun ruslarımın
sənin (your) rusunun ruslarının
onun (his/her/its) rusunun ruslarının
bizim (our) rusumuzun ruslarımızın
sizin (your) rusunuzun ruslarınızın
onların (their) rusunun or ruslarının ruslarının

Adjective

rus (comparative daha rus, superlative ən rus)

  1. (in izafet II compounds) Russian (of, from, or pertaining to Russia)
    rus diliRussian language
    rus yazıçılarıRussian writers

Derived terms

  • rusca (in Russian)
  • rusdilli (Russian-language; Russian-speaking, Russophone)

Catalan

Pronunciation

Adjective

rus (feminine russa, masculine plural russos, feminine plural russes)

  1. Russian (pertaining to Russia, to the Russian people, or to the Russian language)

Derived terms

  • petit rus (Ukrainian)
  • rus blanc (Belorussian)

Noun

rus m (plural russos, feminine russa, feminine plural russes)

  1. Russian (an inhabitant of Russia or an ethnic Russian)

Derived terms

  • petit rus (Ukrainian)
  • rus blanc (Belorussian)

Noun

rus m (uncountable)

  1. Russian (the Slavic language of the Russians)

Noun

rus m (plural rusos)

  1. a long, thick overcoat

Further reading

Crimean Tatar

Other scripts
Cyrillic рус
Roman

Adjective

rus

  1. Russian

Derived terms

  • rusça

References

Dalmatian

Alternative forms

  • ruaz

Etymology

From Latin radius. Compare Italian raggio, Romanian rază.

Noun

rus m

  1. ray

Danish

Etymology 1

From an old Danish verb ruse, from Middle Low German rusen (to rush), itself from Old French ruser (to drive back), perhaps based on Latin rursus (backwards) or otherwise recusare (to reject, refuse).

Pronunciation

  • IPA(key): /ruːs/, [ʁuːˀs]

Noun

rus c (singular definite rusen, plural indefinite ruse)

  1. intoxication
  2. ecstasy
Derived terms

Etymology 2

Maybe an abbreviaton of Latin depositurus.

Pronunciation

  • IPA(key): /rus/, [ʁus]

Noun

rus c (singular definite russen, plural indefinite russer)

  1. freshman, first-year student
Inflection
Declension of rus
common
gender
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative rus russen russer russerne
genitive rus' russens russers russernes

Dutch

Pronunciation

  • IPA(key): /rʏs/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: rus
  • Rhymes: -ʏs

Etymology 1

From Middle Dutch rusch, rosch, from Old Dutch *rusk. The Juncaceae plants may constitute a parallel etymology, all ultimately deriving from Proto-West Germanic *ruskijā.

Noun

rus m (plural russen, diminutive rusje n)

  1. a sod, turf of soil, grass, reed or other vegetation
  2. (botany) rush (Juncus, Luzula)
  3. (botany) sea thrift (Armeria maritima)
Alternative forms
Synonyms
Derived terms

Etymology 2

From rechercheur.

Noun

rus m (plural russen, diminutive rusje n)

  1. (slang) police detective

Etymology 3

Adjective

rus

  1. alternative form of ruis

French

Pronunciation

  • Audio:(file)

Noun

rus m

  1. plural of ru

Latin

Etymology

Derived from Proto-Italic *rowos, from Proto-Indo-European *rewh₁os (open space, field), from *rewh₁- (to open, wide). Cognate with Old Irish róe (flat field) and Avestan 𐬭𐬀𐬎𐬎𐬀𐬵- (rauuah-, open space), English room.[1]

Pronunciation

Noun

rūs n (genitive rūris); third declension

  1. countryside, country, lands, fields
    • 8 CE, Ovid, Fasti 4.927–928:
      ‘sarculā nunc dūrusque bidēns et vōmer aduncus, rūris opēs, niteant’
      ‘‘Now the hoes and hard mattocks and the curved plowshare – wealth of the countryside – may they gleam.’’
      (A prayer spoken by the Flamen Quirinalis during the Robigalia to propitiate the deity Robigo or Robigus and prevent agricultural diseases.)
  2. farm, estate
  3. village

Usage notes

  • Genitive plural and dative/ablative/locative plural forms are unattested in Classical Latin.

Declension

Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem), with locative.

Locative used in the sense "in the country".

Derived terms

Descendants

  • Italian: rura (poetic)

See also

References

  1. ^ De Vaan, Michiel (2008) “rūs, rūrīs”, in Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 531

Further reading

  • rus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • rus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • "rus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • rus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to make a pleasure-trip into the country: rus excurrere
    • to live in the country: ruri vivere, rusticari
    • to live (all) one's life (honourably, in the country, as a man of learning): vitam, aetatem (omnem aetatem, omne aetatis tempus) agere (honeste, ruri, in litteris), degere, traducere

Norwegian Bokmål

Noun

rus m (definite singular rusen, uncountable)

  1. The mental state of inebriation, intoxication, brought on by using alcohol or other drugs.

Derived terms

Norwegian Nynorsk

Pronunciation

  • IPA(key): /rʉːs/

Etymology 1

Noun

rus m (definite singular rusen, indefinite plural rusar, definite plural rusane)

  1. intoxication (the state of being intoxicated or drunk)
  2. extreme joy, ecstasy

Etymology 2

Verb

rus

  1. imperative of rusa

References

Portuguese

Noun

rus m (invariable)

  1. (historical) Rus (Scandinavian settlers and merchants in Eastern Europe)

Romanian

Alternative forms

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈrus/
  • Rhymes: -us
  • Hyphenation: rus

Etymology 1

Borrowed from Russian русь (rusʹ).

Adjective

rus m or n (feminine singular rusă, masculine plural ruși, feminine and neuter plural ruse)

  1. Russian
Declension
Declension of rus
singular plural
masculine neuter feminine masculine neuter feminine
nominative-
accusative
indefinite rus rusă ruși ruse
definite rusul rusa rușii rusele
genitive-
dative
indefinite rus ruse ruși ruse
definite rusului rusei rușilor ruselor

Noun

rus m (plural ruși, feminine equivalent rusoaică)

  1. Russian (person)
  2. (dialectal) cockroach
Declension
Declension of rus
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative rus rusul ruși rușii
genitive-dative rus rusului ruși rușilor
vocative rusule rușilor
Derived terms

Etymology 2

Borrowed from Old Church Slavonic роусъ (rusŭ), from Proto-Slavic *rusъ. Compare Aromanian arus.

Adjective

rus m or n (feminine singular rusă, masculine plural ruși, feminine and neuter plural ruse)

  1. red, red-haired
Declension
Declension of rus
singular plural
masculine neuter feminine masculine neuter feminine
nominative-
accusative
indefinite rus rusă ruși ruse
definite rusul rusa rușii rusele
genitive-
dative
indefinite rus ruse ruși ruse
definite rusului rusei rușilor ruselor

Scottish Gaelic

Pronunciation

  • IPA(key): /rˠus̪/

Noun

rus m (genitive singular ruis, no plural)

  1. rice (grain)
    Synonym: rìs

Spanish

Noun

rus m (plural rus)

  1. (historical) Rus (Scandinavian settlers and merchants in Eastern Europe, particularly in Kievan Rus')

Further reading

Swedish

Etymology

Deverbal from rusa (rush).

Noun

rus n

  1. a mental state of intoxication brought on by alcohol or other drugs
    Hon kunde inte minnas vad han gjort under ruset
    She couldn't remember what she had done while intoxicated
  2. a state of exhilaration, a rush
    De kände ett rus när deras lag gjorde mål
    They felt a rush when their team scored

Declension

Declension of rus
nominative genitive
singular indefinite rus rus
definite ruset rusets
plural indefinite rus rus
definite rusen rusens

Derived terms

References

Turkmen

Alternative forms

Adjective

rus (comparative rusrak, superlative rus)

  1. Russian

Noun

rus (definite accusative rusy, plural ruslar)

  1. Russian (person)

Uzbek

Adjective

Other scripts
Yangi Imlo
Cyrillic рус
Latin
Perso-Arabic
(Afghanistan)

rus

  1. Russian

Noun

rus (plural ruslar)

  1. Russian (person)

Declension

Declension of rus
singular plural
nominative rus ruslar
genitive rusning ruslarning
dative rusga ruslarga
definite accusative rusni ruslarni
locative rusda ruslarda
ablative rusdan ruslardan
similative rusdek ruslardek
Possessive forms of rus
1st person singular
singular plural
nominative rusim ruslarim
genitive rusimning ruslarimning
dative rusimga ruslarimga
definite accusative rusimni ruslarimni
locative rusimda ruslarimda
ablative rusimdan ruslarimdan
similative rusimdek ruslarimdek
2nd person singular
singular plural
nominative rusing ruslaring
genitive rusingning ruslaringning
dative rusingga ruslaringga
definite accusative rusingni ruslaringni
locative rusingda ruslaringda
ablative rusingdan ruslaringdan
similative rusingdek ruslaringdek
3rd person singular
singular plural
nominative rusi ruslari
genitive rusining ruslarining
dative rusiga ruslariga
definite accusative rusini ruslarini
locative rusida ruslarida
ablative rusidan ruslaridan
similative rusidek ruslaridek
1st person plural
singular plural
nominative rusimiz ruslarimiz
genitive rusimizning ruslarimizning
dative rusimizga ruslarimizga
definite accusative rusimizni ruslarimizni
locative rusimizda ruslarimizda
ablative rusimizdan ruslarimizdan
similative rusimizdek ruslarimizdek
2nd person plural
singular plural
nominative rusingiz ruslaringiz
genitive rusingizning ruslaringizning
dative rusingizga ruslaringizga
definite accusative rusingizni ruslaringizni
locative rusingizda ruslaringizda
ablative rusingizdan ruslaringizdan
similative rusingizdek ruslaringizdek
3rd person plural
singular plural
nominative rusi ruslari
genitive rusining ruslarining
dative rusiga ruslariga
definite accusative rusini ruslarini
locative rusida ruslarida
ablative rusidan ruslaridan
similative rusidek ruslaridek