solta
Catalan
Pronunciation
Etymology 1
Noun
solta f (plural soltes)
- (archaic) release, releasing
- (archaic) absolving (from guilt or an obligation)
- (archaic) resolution (of a difficulty)
- coherence, method
- logic, sense
- (fishing) high vertical fishing net
- (bird sports) release (of a dove, for mating purposes)
Derived terms
- sense solta ni volta (“without rhyme or reason”)
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Adjective
solta
- feminine singular of solt
Etymology 3
Verb
solta
- inflection of soltar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Further reading
- “solta”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “solta” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Galician
Etymology 1
From solto (“loose”). Attested since the 15th century.
Alternative forms
- soltia
Pronunciation
- IPA(key): [ˈsɔltɐ]
Noun
solta f (plural soltas)
- hobble; chain or rope used to tie together two limps of an animal, so restricting its movement
- c. 1409, J. L. Pensado Tomé, editor, Tratado de Albeitaria, Santiago de Compostela: Centro Ramón Piñeiro, page 59:
- digamos que o Cauallo deue no preseuel estar en dous arretaes et en duas soltas asy postas que lle non danen os pees.
- Let's say that the horse must be at the manger tied with two ropes and two hobbles so set as not to damage the feet
- any rope or chain used analogously in a cart, for retaining the load
Related terms
Etymology 2
Deverbal from soltar.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈsoltɐ]
Noun
solta f (plural soltas)
Related terms
Etymology 3
Adjective
solta
- feminine singular of solto
Etymology 4
Verb
solta
- inflection of soltar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
References
- Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, Ana Isabel Boullón Agrelo (2006–2022) “solta”, in Dicionario de Dicionarios do galego medieval (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Xavier Varela Barreiro, Xavier Gómez Guinovart (2006–2018) “solta”, in Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, editor (2006–2013), “solta”, in Dicionario de Dicionarios da lingua galega [Dictionary of Dictionaries of the Galician language] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, editors (2003–2018), “solta”, in Tesouro informatizado da lingua galega (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Rosario Álvarez Blanco, editor (2014–2024), “solta”, in Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega, →ISSN
Italian
Participle
solta f sg
- feminine singular of solto
Anagrams
Norwegian Nynorsk
Noun
solta f (definite singular solta, indefinite plural solter or soltor, definite plural soltene or soltone)
Portuguese
Etymology 1
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /ˈsɔw.tɐ/ [ˈsɔʊ̯.tɐ]
- (Southern Brazil) IPA(key): /ˈsɔw.ta/ [ˈsɔʊ̯.ta]
- (Portugal) IPA(key): /ˈsɔl.tɐ/ [ˈsɔɫ.tɐ]
Verb
solta
- inflection of soltar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Etymology 2
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /ˈsow.tɐ/ [ˈsoʊ̯.tɐ]
- (Southern Brazil) IPA(key): /ˈsow.ta/ [ˈsoʊ̯.ta]
- (Portugal) IPA(key): /ˈsol.tɐ/ [ˈsoɫ.tɐ]
Adjective
solta
- feminine singular of solto
Participle
solta
- feminine singular of solto