svǫrðr

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *swarduz.

Noun

svǫrðr m (genitive svarðar, dative sverði)

  1. the skin of the head
  2. a rope of walrus-hide

Declension

Declension of svǫrðr (strong u-stem)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative svǫrðr svǫrðrinn sverðir sverðirnir
accusative svǫrð svǫrðinn svǫrðu svǫrðuna
dative sverði sverðinum svǫrðum svǫrðunum
genitive svarðar svarðarins svarða svarðanna

Descendants

  • Icelandic: svörður
  • Faroese: svørður
  • Norwegian Nynorsk: svord, svor
  • Norwegian Bokmål: svor
  • Swedish: svål
  • Danish: svær

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “svörðr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 424; also available at the Internet Archive