væta

See also: väta

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvaiːta/
    Rhymes: -aiːta

Etymology 1

From Old Norse væta, from Proto-Germanic *wētijaną.

Verb

væta (weak verb, third-person singular past indicative vætti, supine vætt)

  1. to wet, moisten, make wet [with accusative]
    Synonym: bleyta
    • Á Sprengisandi (“On Sprengisandur”) by Grímur Thomsen
      Þey þey! þey þey! þaut í holti tófa,
      þurran vill hún blóði væta góm,
      eða líka einhver var að hóa
      undarlega digrum karlaróm;
      útilegumenn í Ódáðahraun
      eru kannske að smala fé á laun.
      Hush, hush, hush, hush, a vixen dashed over the hillock,
      she wants to wet her gums with blood.
      Also, someone is calling,
      with a strangely deep man’s voice;
      Outlawed men into Ódáðahraun (a wasteland in the highlands)
      are secretly herding [stolen] sheep.
Conjugation
væta – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur væta
supine sagnbót vætt
present participle
vætandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég væti vætti væti vætti
þú vætir vættir vætir vættir
hann, hún, það vætir vætti væti vætti
plural við vætum vættum vætum vættum
þið vætið vættuð vætið vættuð
þeir, þær, þau væta vættu væti vættu
imperative boðháttur
singular þú væt (þú), vættu
plural þið vætið (þið), vætiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
vætast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að vætast
supine sagnbót væst
present participle
vætandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég vætist vættist vætist vættist
þú vætist vættist vætist vættist
hann, hún, það vætist vættist vætist vættist
plural við vætumst vættumst vætumst vættumst
þið vætist vættust vætist vættust
þeir, þær, þau vætast vættust vætist vættust
imperative boðháttur
singular þú væst (þú), væstu
plural þið vætist (þið), vætisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
vættur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
vættur vætt vætt vættir vættar vætt
accusative
(þolfall)
vættan vætta vætt vætta vættar vætt
dative
(þágufall)
vættum vættri vættu vættum vættum vættum
genitive
(eignarfall)
vætts vættrar vætts vættra vættra vættra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
vætti vætta vætta vættu vættu vættu
accusative
(þolfall)
vætta vættu vætta vættu vættu vættu
dative
(þágufall)
vætta vættu vætta vættu vættu vættu
genitive
(eignarfall)
vætta vættu vætta vættu vættu vættu
Derived terms

Etymology 2

From Old Norse væta, from Proto-Germanic *wētijǭ.

Noun

væta f (genitive singular vætu, nominative plural vætur)

  1. moisture, wetness
    Synonym: bleyta
  2. rainy weather
Declension
Declension of væta (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative væta vætan vætur væturnar
accusative vætu vætuna vætur væturnar
dative vætu vætunni vætum vætunum
genitive vætu vætunnar væta vætanna

References

  • Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)

Norwegian Nynorsk

Noun

væta f (definite singular væta, indefinite plural væter or vætor, definite plural vætene or vætone)

  1. (pre-2012) alternative form of væte
  2. definite singular of væte

Verb

væta (present tense væter, past tense vætte, past participle vætt, passive infinitive vætast, present participle vætande, imperative væt)

  1. alternative spelling of væte

Old Swedish

Etymology

From Old Norse væta, from Proto-Germanic *wētijaną.

Verb

vǣta

  1. to wet, make wet

Conjugation

Conjugation of vǣta (weak)
present past
infinitive vǣta
participle vǣtandi, vǣtande vǣtter
active voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk vǣtir vǣti, vǣte   vǣtti, vǣtte vǣtti, vǣtte
þū vǣtir vǣti, vǣte vǣt vǣtti, vǣtte vǣtti, vǣtte
han vǣtir vǣti, vǣte   vǣtti, vǣtte vǣtti, vǣtte
vīr vǣtum, vǣtom vǣtum, vǣtom vǣtum, vǣtom vǣttum, vǣttom vǣttum, vǣttom
īr vǣtin vǣtin vǣtin vǣttin vǣttin
þēr vǣta vǣtin   vǣttu, vǣtto vǣttin
mediopassive voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk vǣtis vǣtis, vǣtes   vǣttis, vǣttes vǣttis, vǣttes
þū vǣtis vǣtis, vǣtes   vǣttis, vǣttes vǣttis, vǣttes
han vǣtis vǣtis, vǣtes   vǣttis, vǣttes vǣttis, vǣttes
vīr vǣtums, vǣtoms vǣtums, vǣtoms   vǣttums, vǣttoms vǣttums, vǣttoms
īr vǣtins vǣtins   vǣttins vǣttins
þēr vǣtas vǣtins   vǣttus, vǣttos vǣttins

Descendants

  • Swedish: väta