vrijstellen

Dutch

Etymology

From vrij +‎ stellen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

vrijstellen

  1. (transitive) to exempt
  2. (transitive, obsolete) to manumit, free, release from slavery or imprisonment
    Synonyms: vrijlaten, laten gaan

Conjugation

Conjugation of vrijstellen (weak, separable)
infinitive vrijstellen
past singular stelde vrij
past participle vrijgesteld
infinitive vrijstellen
gerund vrijstellen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular stel vrij stelde vrij vrijstel vrijstelde
2nd person sing. (jij) stelt vrij, stel vrij2 stelde vrij vrijstelt vrijstelde
2nd person sing. (u) stelt vrij stelde vrij vrijstelt vrijstelde
2nd person sing. (gij) stelt vrij stelde vrij vrijstelt vrijstelde
3rd person singular stelt vrij stelde vrij vrijstelt vrijstelde
plural stellen vrij stelden vrij vrijstellen vrijstelden
subjunctive sing.1 stelle vrij stelde vrij vrijstelle vrijstelde
subjunctive plur.1 stellen vrij stelden vrij vrijstellen vrijstelden
imperative sing. stel vrij
imperative plur.1 stelt vrij
participles vrijstellend vrijgesteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.