þýða

See also: þyþa

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈθiːða/
    Rhymes: -iːða

Etymology 1

From Old Norse þýða, from Proto-Germanic *þiudijaną.

Verb

þýða (weak verb, third-person singular past indicative þýddi, supine þýtt)

  1. to translate a language [with accusative]
    Synonyms: snúa, snara, útleggja
    Gætirðu þýtt þetta fyrir mig?
    Could you translate this for me?
  2. to mean, to signify
    Synonym: merkja
    Hvað þýðir þetta?
    What does this mean?
Conjugation
þýða – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að þýða
supine sagnbót þýtt
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 þýðandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég þýði þýddi þýði þýddi
þú þýðir þýddir þýðir þýddir
hann, hún, það þýðir þýddi þýði þýddi
plural við þýðum þýddum þýðum þýddum
þið þýðið þýdduð þýðið þýdduð
þeir, þær, þau þýða þýddu þýði þýddu
imperative boðháttur
singular þú þýð (þú), þýddu
plural þið þýðið (þið), þýðiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
þýðast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að þýðast
supine sagnbót þýðst
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 þýðandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég þýðist þýddist þýðist þýddist
þú þýðist þýddist þýðist þýddist
hann, hún, það þýðist þýddist þýðist þýddist
plural við þýðumst þýddumst þýðumst þýddumst
þið þýðist þýddust þýðist þýddust
þeir, þær, þau þýðast þýddust þýðist þýddust
imperative boðháttur
singular þú þýðst (þú), þýðstu
plural þið þýðist (þið), þýðisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
þýddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		þýddur þýdd þýtt þýddir þýddar þýdd
accusative
(þolfall) 		þýddan þýdda þýtt þýdda þýddar þýdd
dative
(þágufall) 		þýddum þýddri þýddu þýddum þýddum þýddum
genitive
(eignarfall) 		þýdds þýddrar þýdds þýddra þýddra þýddra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		þýddi þýdda þýdda þýddu þýddu þýddu
accusative
(þolfall) 		þýdda þýddu þýdda þýddu þýddu þýddu
dative
(þágufall) 		þýdda þýddu þýdda þýddu þýddu þýddu
genitive
(eignarfall) 		þýdda þýddu þýdda þýddu þýddu þýddu

See also

Etymology 2

From Old Norse þýða (“kindness; affection”).

Noun

þýða f (genitive singular þýðu, no plural)

  1. gentleness, kindness
Declension
Declension of þýða (sg-only feminine)
singular
indefinite definite
nominative þýða þýðan
accusative þýðu þýðuna
dative þýðu þýðunni
genitive þýðu þýðunnar

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *þiudijaną.

Verb

þýða

  1. to win over, attach
  2. to explain, interpret
  3. to signify
  4. (reflexive) to attach oneself to [with accusative]

Conjugation

Conjugation of þýða — active (weak class 1)
infinitive þýða
present participle þýðandi
past participle þýddr
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular þýði þýdda þýða þýdda
2nd person singular þýðir þýddir þýðir þýddir
3rd person singular þýðir þýddi þýði þýddi
1st person plural þýðum þýddum þýðim þýddim
2nd person plural þýðið þýdduð þýðið þýddið
3rd person plural þýða þýddu þýði þýddi
imperative present
2nd person singular þýð, þýði
1st person plural þýðum
2nd person plural þýðið
Conjugation of þýða — mediopassive (weak class 1)
infinitive þýðask
present participle þýðandisk
past participle þýzk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular þýðumk þýddumk þýðumk þýddumk
2nd person singular þýðisk þýddisk þýðisk þýddisk
3rd person singular þýðisk þýddisk þýðisk þýddisk
1st person plural þýðumsk þýddumsk þýðimsk þýddimsk
2nd person plural þýðizk þýdduzk þýðizk þýddizk
3rd person plural þýðask þýddusk þýðisk þýddisk
imperative present
2nd person singular þýzk, þýðisk
1st person plural þýðumsk
2nd person plural þýðizk

Derived terms

Descendants

  • Icelandic: þýða
  • Faroese: týða
  • Norwegian Nynorsk: tyda, ty
  • Elfdalian: tyða
  • Old Swedish: þȳþa
  • Old Danish: thȳthæ
  • Gutnish: tyde
  • Scanian: týða

Noun

þýða f

  1. attachment, love

Declension

Declension of þýða (weak ōn-stem)
feminine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative þýða þýðan þýður þýðurnar
accusative þýðu þýðuna þýður þýðurnar
dative þýðu þýðunni þýðum þýðunum
genitive þýðu þýðunnar þýðna þýðnanna

Descendants

Adjective

þýða

  1. inflection of þýðr:
    1. positive degree strong feminine accusative singular
    2. positive degree strong masculine accusative plural
    3. positive degree weak masculine oblique singular
    4. positive degree weak feminine nominative singular
    5. positive degree weak neuter singular

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “þýða”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 523; also available at the Internet Archive
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.