زان

See also: ژان and ران

Arabic

Etymology 1

Root
ز ن ي (z n y)
5 terms

Derived from the active participle of زَنَى (zanā, to commit adultery).

Noun

زَانٍ • (zāninm (construct state زَانِي (zānī), plural زَانُون (zānūn) or زُنَاة (zunāh), feminine زَانِيَة (zāniya))

  1. fornicator, adulterer
    • 609–632 CE, Qur'an, 24:2:
      ٱَلزَّانِيَةُ وَٱلزَّانِي فَٱجْلِدُوا كُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا مِئَةَ جَلْدَةٍ
      az-zāniyatu waz-zānī fajlidū kulla wāḥidin minhumā miʔata jaldatin
      (please add an English translation of this quotation)
Declension
Declension of noun زَانٍ (zānin)
singular masculine feminine
singular triptote in ـٍ (-in) singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite construct indefinite definite construct
informal زَانِي
zānī
الزَّانِي
az-zānī
زَانِي
zānī
زَانِيَة
zāniya
الزَّانِيَة
az-zāniya
زَانِيَة
zāniyat
nominative زَانٍ
zānin
الزَّانِي
az-zānī
زَانِي
zānī
زَانِيَةٌ
zāniyatun
الزَّانِيَةُ
az-zāniyatu
زَانِيَةُ
zāniyatu
accusative زَانِيًا
zāniyan
الزَّانِيَ
az-zāniya
زَانِيَ
zāniya
زَانِيَةً
zāniyatan
الزَّانِيَةَ
az-zāniyata
زَانِيَةَ
zāniyata
genitive زَانٍ
zānin
الزَّانِي
az-zānī
زَانِي
zānī
زَانِيَةٍ
zāniyatin
الزَّانِيَةِ
az-zāniyati
زَانِيَةِ
zāniyati
dual masculine feminine
indefinite definite construct indefinite definite construct
informal زَانِيَيْن
zāniyayn
الزَّانِيَيْن
az-zāniyayn
زَانِيَيْ
zāniyay
زَانِيَتَيْن
zāniyatayn
الزَّانِيَتَيْن
az-zāniyatayn
زَانِيَتَيْ
zāniyatay
nominative زَانِيَانِ
zāniyāni
الزَّانِيَانِ
az-zāniyāni
زَانِيَا
zāniyā
زَانِيَتَانِ
zāniyatāni
الزَّانِيَتَانِ
az-zāniyatāni
زَانِيَتَا
zāniyatā
accusative زَانِيَيْنِ
zāniyayni
الزَّانِيَيْنِ
az-zāniyayni
زَانِيَيْ
zāniyay
زَانِيَتَيْنِ
zāniyatayni
الزَّانِيَتَيْنِ
az-zāniyatayni
زَانِيَتَيْ
zāniyatay
genitive زَانِيَيْنِ
zāniyayni
الزَّانِيَيْنِ
az-zāniyayni
زَانِيَيْ
zāniyay
زَانِيَتَيْنِ
zāniyatayni
الزَّانِيَتَيْنِ
az-zāniyatayni
زَانِيَتَيْ
zāniyatay
plural masculine feminine
sound masculine plural‎;
broken plural triptote in ـَاة (-āh)
sound feminine plural‎;
broken plural diptote in ـٍ (-in)
indefinite definite construct indefinite definite construct
informal زَانِين‎; زُنَاة
zānīn‎; zunāt
الزَّانِين‎; الزُّنَاة
az-zānīn‎; az-zunāt
زَانِي‎; زُنَاة
zānī‎; zunāt
زَانِيَات‎; زَوَانِي
zāniyāt‎; zawānī
الزَّانِيَات‎; الزَّوَانِي
az-zāniyāt‎; az-zawānī
زَانِيَات‎; زَوَانِي
zāniyāt‎; zawānī
nominative زَانُونَ‎; زُنَاةٌ
zānūna‎; zunātun
الزَّانُونَ‎; الزُّنَاةُ
az-zānūna‎; az-zunātu
زَانُو‎; زُنَاةُ
zānū‎; zunātu
زَانِيَاتٌ‎; زَوَانٍ
zāniyātun‎; zawānin
الزَّانِيَاتُ‎; الزَّوَانِي
az-zāniyātu‎; az-zawānī
زَانِيَاتُ‎; زَوَانِي
zāniyātu‎; zawānī
accusative زَانِينَ‎; زُنَاةً
zānīna‎; zunātan
الزَّانِينَ‎; الزُّنَاةَ
az-zānīna‎; az-zunāta
زَانِي‎; زُنَاةَ
zānī‎; zunāta
زَانِيَاتٍ‎; زَوَانِيَ
zāniyātin‎; zawāniya
الزَّانِيَاتِ‎; الزَّوَانِيَ
az-zāniyāti‎; az-zawāniya
زَانِيَاتِ‎; زَوَانِيَ
zāniyāti‎; zawāniya
genitive زَانِينَ‎; زُنَاةٍ
zānīna‎; zunātin
الزَّانِينَ‎; الزُّنَاةِ
az-zānīna‎; az-zunāti
زَانِي‎; زُنَاةِ
zānī‎; zunāti
زَانِيَاتٍ‎; زَوَانٍ
zāniyātin‎; zawānin
الزَّانِيَاتِ‎; الزَّوَانِي
az-zāniyāti‎; az-zawānī
زَانِيَاتِ‎; زَوَانِي
zāniyāti‎; zawānī
Descendants
  • Portuguese: zoina

Etymology 2

Root
ز ي ن (z y n)
8 terms

Verb

زَانَ • (zāna) I (non-past يَزِينُ (yazīnu), verbal noun زَيْن (zayn))

  1. to adorn
Conjugation
Conjugation of زَانَ (I, hollow, a ~ i, full passive, verbal noun زَيْن)
verbal noun
الْمَصْدَر
زَيْن
zayn
active participle
اِسْم الْفَاعِل
زَائِن
zāʔin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَزِين
mazīn
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m زِنْتُ
zintu
زِنْتَ
zinta
زَانَ
zāna
زِنْتُمَا
zintumā
زَانَا
zānā
زِنَّا
zinnā
زِنْتُمْ
zintum
زَانُوا
zānū
f زِنْتِ
zinti
زَانَتْ
zānat
زَانَتَا
zānatā
زِنْتُنَّ
zintunna
زِنَّ
zinna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَزِينُ
ʔazīnu
تَزِينُ
tazīnu
يَزِينُ
yazīnu
تَزِينَانِ
tazīnāni
يَزِينَانِ
yazīnāni
نَزِينُ
nazīnu
تَزِينُونَ
tazīnūna
يَزِينُونَ
yazīnūna
f تَزِينِينَ
tazīnīna
تَزِينُ
tazīnu
تَزِينَانِ
tazīnāni
تَزِنَّ
tazinna
يَزِنَّ
yazinna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَزِينَ
ʔazīna
تَزِينَ
tazīna
يَزِينَ
yazīna
تَزِينَا
tazīnā
يَزِينَا
yazīnā
نَزِينَ
nazīna
تَزِينُوا
tazīnū
يَزِينُوا
yazīnū
f تَزِينِي
tazīnī
تَزِينَ
tazīna
تَزِينَا
tazīnā
تَزِنَّ
tazinna
يَزِنَّ
yazinna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَزِنْ
ʔazin
تَزِنْ
tazin
يَزِنْ
yazin
تَزِينَا
tazīnā
يَزِينَا
yazīnā
نَزِنْ
nazin
تَزِينُوا
tazīnū
يَزِينُوا
yazīnū
f تَزِينِي
tazīnī
تَزِنْ
tazin
تَزِينَا
tazīnā
تَزِنَّ
tazinna
يَزِنَّ
yazinna
imperative
الْأَمْر
m زِنْ
zin
زِينَا
zīnā
زِينُوا
zīnū
f زِينِي
zīnī
زِنَّ
zinna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m زِنْتُ
zintu
زِنْتَ
zinta
زِينَ
zīna
زِنْتُمَا
zintumā
زِينَا
zīnā
زِنَّا
zinnā
زِنْتُمْ
zintum
زِينُوا
zīnū
f زِنْتِ
zinti
زِينَتْ
zīnat
زِينَتَا
zīnatā
زِنْتُنَّ
zintunna
زِنَّ
zinna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُزَانُ
ʔuzānu
تُزَانُ
tuzānu
يُزَانُ
yuzānu
تُزَانَانِ
tuzānāni
يُزَانَانِ
yuzānāni
نُزَانُ
nuzānu
تُزَانُونَ
tuzānūna
يُزَانُونَ
yuzānūna
f تُزَانِينَ
tuzānīna
تُزَانُ
tuzānu
تُزَانَانِ
tuzānāni
تُزَنَّ
tuzanna
يُزَنَّ
yuzanna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُزَانَ
ʔuzāna
تُزَانَ
tuzāna
يُزَانَ
yuzāna
تُزَانَا
tuzānā
يُزَانَا
yuzānā
نُزَانَ
nuzāna
تُزَانُوا
tuzānū
يُزَانُوا
yuzānū
f تُزَانِي
tuzānī
تُزَانَ
tuzāna
تُزَانَا
tuzānā
تُزَنَّ
tuzanna
يُزَنَّ
yuzanna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُزَنْ
ʔuzan
تُزَنْ
tuzan
يُزَنْ
yuzan
تُزَانَا
tuzānā
يُزَانَا
yuzānā
نُزَنْ
nuzan
تُزَانُوا
tuzānū
يُزَانُوا
yuzānū
f تُزَانِي
tuzānī
تُزَنْ
tuzan
تُزَانَا
tuzānā
تُزَنَّ
tuzanna
يُزَنَّ
yuzanna

Etymology 3

From Persian زان (zân).

Noun

زَان • (zānm

  1. beech (Fagus gen. et spp.)
Declension
Declension of noun زَان (zān)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal زَان
zān
الزَّان
az-zān
زَان
zān
nominative زَانٌ
zānun
الزَّانُ
az-zānu
زَانُ
zānu
accusative زَانًا
zānan
الزَّانَ
az-zāna
زَانَ
zāna
genitive زَانٍ
zānin
الزَّانِ
az-zāni
زَانِ
zāni
References
  • Corriente, Federico, Pereira, Christophe, Vicente, Angeles, editors (2017), Dictionnaire du faisceau dialectal arabe andalou. Perspectives phraséologiques et étymologiques (in French), Berlin: De Gruyter, →ISBN, page 605
  • Dozy, Reinhart Pieter Anne (1881) “زان”, in Supplément aux dictionnaires arabes[1] (in French), volume 1, Leiden: E. J. Brill, page 577
  • Wehr, Hans with Kropfitsch, Lorenz (1985) “زان”, in Arabisches Wörterbuch für die Schriftsprache der Gegenwart[2] (in German), 5th edition, Wiesbaden: Otto Harrassowitz, published 2011, →ISBN, page 516

Central Kurdish

Alternative forms

  • زایین (zayîn)

Pronunciation

  • IPA(key): /zaːn/

Verb

Northern Kurdish zan

زان (zan) (present stem زێ- (zê-))

  1. (intransitive) to give birth

Conjugation

Kashmiri

Etymology

From Sanskrit ज्ञान (jñāna).

Pronunciation

  • IPA(key): /zɑːn/

Noun

زان • (zānf (Devanagari ज़ान)

  1. knowledge
    Synonyms: گیٛان (gyān), پَے (pay), عٔلِم (ʿạlim), پَتاہ
  2. acquaintance, familiarity
  3. discovery, ascertaining

Persian

Etymology

Variant of زبان (zabân), also زوان (zavân), as in زبان گنجشک (zabân-gonješk, ash), which is a tree with very similar leaves.

Pronunciation

 

Readings
Classical reading? zān
Dari reading? zān
Iranian reading? zân
Tajik reading? zon

Noun

زان • (zân)

  1. beech