πΉπ
Gothic
Etymology 1
From Proto-Germanic *iz.
Pronoun
πΉπ β’ (is)
Declension
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | πΉπ (is) | ππΉ (si) | πΉππ° (ita) | π΄πΉπ (eis) | πΉπΎππ (ijΕs) | πΉπΎπ° (ija) |
| accusative | πΉπ½π° (ina) | πΉπΎπ° (ija) | πΉππ° (ita) | πΉπ½π (ins) | πΉπΎππ (ijΕs) | πΉπΎπ° (ija) |
| genitive | πΉπ (is) | πΉπΆππ (izΕs) | πΉπ (is) | πΉπΆπ΄ (izΔ) | πΉπΆπ (izΕ) | πΉπΆπ΄ (izΔ) |
| dative | πΉπΌπΌπ° (imma) | πΉπΆπ°πΉ (izai) | πΉπΌπΌπ° (imma) | πΉπΌ (im) | πΉπΌ (im) | πΉπΌ (im) |
Derived terms
Etymology 2
From Proto-Germanic *izi.
Verb
πΉπ β’ (is)
- second-person singular present active indicative of π πΉππ°π½ (wisan)
Etymology 3
Abbreviation.
Proper noun
πΉπ β’ (is) m
- nomen sacrum form of πΉπ΄ππΏπ (iΔsus)