Reconstruction:Proto-Germanic/hanhaną
Proto-Germanic
Etymology
From Proto-Indo-European *ḱenk- (“to hang”).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈxɑ̃ː.xɑ.nɑ̃/
Verb
*hanhaną
- (intransitive) to hang
Inflection
| active voice | passive voice | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| present tense | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| 1st singular | *hanhō | *hanhaų | — | *hanhai | ? | |
| 2nd singular | *hanhizi | *hanhaiz | *hanh | *hanhazai | *hanhaizau | |
| 3rd singular | *hanhidi | *hanhai | *hanhadau | *hanhadai | *hanhaidau | |
| 1st dual | *hanhōz | *hanhaiw | — | — | — | |
| 2nd dual | *hanhadiz | *hanhaidiz | *hanhadiz | — | — | |
| 1st plural | *hanhamaz | *hanhaim | — | *hanhandai | *hanhaindau | |
| 2nd plural | *hanhid | *hanhaid | *hanhid | *hanhandai | *hanhaindau | |
| 3rd plural | *hanhandi | *hanhain | *hanhandau | *hanhandai | *hanhaindau | |
| past tense | indicative | subjunctive | ||||
| 1st singular | *hehanh | *hehangį̄ | ||||
| 2nd singular | *hehanht | *hehangīz | ||||
| 3rd singular | *hehanh | *hehangī | ||||
| 1st dual | *hehangū | *hehangīw | ||||
| 2nd dual | *hehangudiz | *hehangīdiz | ||||
| 1st plural | *hehangum | *hehangīm | ||||
| 2nd plural | *hehangud | *hehangīd | ||||
| 3rd plural | *hehangun | *hehangīn | ||||
| present | past | |||||
| participles | *hanhandz | *hanganaz | ||||
Derived terms
- *hangāną
- *hangijaną
- *hangōną
- *hankōną
- *hunkōną
Descendants
- Proto-West Germanic: *hą̄han
- Old Norse: hanga
- Gothic: 𐌷𐌰𐌷𐌰𐌽 (hāhan)
References
- ^ Kroonen, Guus (2013) “*hanhan-”, in Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11)[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 208