brandir
Catalan
Etymology
Inherited from Vulgar Latin *brandīre, from *brandus, from Frankish *brand.
Pronunciation
Verb
brandir (first-person singular present brandeixo, first-person singular preterite brandí, past participle brandit)
- synonym of brandar
Conjugation
| infinitive | brandir | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| gerund | brandint | ||||||
| past participle | masculine | feminine | |||||
| singular | brandit | brandida | |||||
| plural | brandits | brandides | |||||
| person | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
| present | brandeixo | brandeixes | brandeix | brandim | brandiu | brandeixen | |
| imperfect | brandia | brandies | brandia | brandíem | brandíeu | brandien | |
| future | brandiré | brandiràs | brandirà | brandirem | brandireu | brandiran | |
| preterite | brandí | brandires | brandí | brandírem | brandíreu | brandiren | |
| conditional | brandiria | brandiries | brandiria | brandiríem | brandiríeu | brandirien | |
| subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
| present | brandeixi | brandeixis | brandeixi | brandim | brandiu | brandeixin | |
| imperfect | brandís | brandissis | brandís | brandíssim | brandíssiu | brandissin | |
| imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
| affirmative | — | brandeix | brandeixi | brandim | brandiu | brandeixin | |
| negative (no) | — | no brandeixis | no brandeixi | no brandim | no brandiu | no brandeixin | |
Related terms
Further reading
- “brandir”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “brandir”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025
- “brandir” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “brandir” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
French
Etymology
Inherited from Middle French and Old French brandir.
Pronunciation
- IPA(key): /bʁɑ̃.diʁ/
Audio: (file)
Verb
brandir
- to brandish (a weapon)
Conjugation
This is a regular verb of the second conjugation, like finir, choisir, and most other verbs with infinitives ending in -ir. One salient feature of this conjugation is the repeated appearance of the infix -iss-.
| infinitive | simple | brandir | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| compound | avoir + past participle | ||||||
| present participle or gerund1 | simple | brandissant /bʁɑ̃.di.sɑ̃/ | |||||
| compound | ayant + past participle | ||||||
| past participle | brandi /bʁɑ̃.di/ | ||||||
| singular | plural | ||||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| indicative | je (j’) | tu | il, elle, on | nous | vous | ils, elles | |
| (simple tenses) |
present | brandis /bʁɑ̃.di/ |
brandis /bʁɑ̃.di/ |
brandit /bʁɑ̃.di/ |
brandissons /bʁɑ̃.di.sɔ̃/ |
brandissez /bʁɑ̃.di.se/ |
brandissent /bʁɑ̃.dis/ |
| imperfect | brandissais /bʁɑ̃.di.sɛ/ |
brandissais /bʁɑ̃.di.sɛ/ |
brandissait /bʁɑ̃.di.sɛ/ |
brandissions /bʁɑ̃.di.sjɔ̃/ |
brandissiez /bʁɑ̃.di.sje/ |
brandissaient /bʁɑ̃.di.sɛ/ | |
| past historic2 | brandis /bʁɑ̃.di/ |
brandis /bʁɑ̃.di/ |
brandit /bʁɑ̃.di/ |
brandîmes /bʁɑ̃.dim/ |
brandîtes /bʁɑ̃.dit/ |
brandirent /bʁɑ̃.diʁ/ | |
| future | brandirai /bʁɑ̃.di.ʁe/ |
brandiras /bʁɑ̃.di.ʁa/ |
brandira /bʁɑ̃.di.ʁa/ |
brandirons /bʁɑ̃.di.ʁɔ̃/ |
brandirez /bʁɑ̃.di.ʁe/ |
brandiront /bʁɑ̃.di.ʁɔ̃/ | |
| conditional | brandirais /bʁɑ̃.di.ʁɛ/ |
brandirais /bʁɑ̃.di.ʁɛ/ |
brandirait /bʁɑ̃.di.ʁɛ/ |
brandirions /bʁɑ̃.di.ʁjɔ̃/ |
brandiriez /bʁɑ̃.di.ʁje/ |
brandiraient /bʁɑ̃.di.ʁɛ/ | |
| (compound tenses) |
present perfect | present indicative of avoir + past participle | |||||
| pluperfect | imperfect indicative of avoir + past participle | ||||||
| past anterior2 | past historic of avoir + past participle | ||||||
| future perfect | future of avoir + past participle | ||||||
| conditional perfect | conditional of avoir + past participle | ||||||
| subjunctive | que je (j’) | que tu | qu’il, qu’elle | que nous | que vous | qu’ils, qu’elles | |
| (simple tenses) |
present | brandisse /bʁɑ̃.dis/ |
brandisses /bʁɑ̃.dis/ |
brandisse /bʁɑ̃.dis/ |
brandissions /bʁɑ̃.di.sjɔ̃/ |
brandissiez /bʁɑ̃.di.sje/ |
brandissent /bʁɑ̃.dis/ |
| imperfect2 | brandisse /bʁɑ̃.dis/ |
brandisses /bʁɑ̃.dis/ |
brandît /bʁɑ̃.di/ |
brandissions /bʁɑ̃.di.sjɔ̃/ |
brandissiez /bʁɑ̃.di.sje/ |
brandissent /bʁɑ̃.dis/ | |
| (compound tenses) |
past | present subjunctive of avoir + past participle | |||||
| pluperfect2 | imperfect subjunctive of avoir + past participle | ||||||
| imperative | – | – | – | ||||
| simple | — | brandis /bʁɑ̃.di/ |
— | brandissons /bʁɑ̃.di.sɔ̃/ |
brandissez /bʁɑ̃.di.se/ |
— | |
| compound | — | simple imperative of avoir + past participle | — | simple imperative of avoir + past participle | simple imperative of avoir + past participle | — | |
| 1 The French gerund is usable only with the preposition en. | |||||||
2 In less formal writing or speech, these tenses may be found to have been replaced in the following way:
(Christopher Kendris [1995], Master the Basics: French, pp. 77, 78, 79, 81). | |||||||
Descendants
- → Spanish: blandir
Further reading
- “brandir”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.
Galician
Etymology
From Old Galician-Portuguese brandir (13th century, Cantigas de Santa Maria), from either Old French brandir or Old Occitan brandir.
Pronunciation
- IPA(key): /bɾanˈdiɾ/ [bɾan̪ˈd̪iɾ]
- Rhymes: -iɾ
- Hyphenation: bran‧dir
Verb
brandir (first-person singular present brando, first-person singular preterite brandín, past participle brandido)
brandir (first-person singular present brando, first-person singular preterite brandim or brandi, past participle brandido, reintegrationist norm)
- (transitive) to brandish (to move a weapon)
Conjugation
1Less recommended.
Derived terms
- brandear (“to wave, wag”)
References
- Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, Ana Isabel Boullón Agrelo (2006–2022) “brandir”, in Dicionario de Dicionarios do galego medieval (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, editor (2006–2013), “brandir”, in Dicionario de Dicionarios da lingua galega [Dictionary of Dictionaries of the Galician language] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, editors (2003–2018), “brandir”, in Tesouro informatizado da lingua galega (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- “brandir”, in Dicionario da Real Academia Galega (in Galician), A Coruña: Royal Galician Academy, 2012–2025
- “brandir” in Dicionário Estraviz de galego (2014).
Occitan
Etymology
From Old Occitan brandir, from Vulgar Latin *brandiō, from *brandus, from Frankish *brand.
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
brandir
- to brandish (a weapon)
Conjugation
| simple | compound | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | brandir | ?er brandit | |||||
| past participle | brandit | — | |||||
| gerund | brandissent | ?ent brandit | |||||
| person | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| indicative | ieu | tu | el | nosautres | vosautres | eles | |
| present | brandissi | brandisses | brandís | brandissèm | brandissètz | brandisson | |
| imperfect | brandissiái | brandissiás | brandissiá | brandissiam | brandissiatz | brandissián | |
| preterite | brandiguèri | brandiguères | brandiguèt | brandiguèrem | brandiguèretz | brandiguèron | |
| future | brandirai | brandiràs | brandirà | brandirem | brandiretz | brandiràn | |
| conditional | brandiriái | brandiriás | brandiriá | brandiriam | brandiriatz | brandirián | |
| conditional 2nd form1 | brandiguèra | brandiguèras | brandiguèra | brandigueram | brandigueratz | brandiguèran | |
| compound tenses |
present perfect | use the present tense of ?er plus the past participle | |||||
| pluperfect | use the imperfect tense of ?er plus the past participle | ||||||
| past anterior | use the preterite tense of ?er plus the past participle | ||||||
| future perfect | use the future tense of ?er plus the past participle | ||||||
| conditional perfect | use the conditional tense of ?er plus the past participle | ||||||
| subjunctive | que ieu | que tu | que el | que nosautres | que vosautres | que eles | |
| present | brandisca | brandiscas | brandisca | brandiscam | brandiscatz | brandiscan | |
| imperfect | brandiguèsse | brandiguèsses | brandiguèsse | brandiguèssem | brandiguèssetz | brandiguèsson | |
| compound tenses |
past | use the present subjunctive of ?er plus the past participle | |||||
| pluperfect | use the imperfect subjunctive of ?er plus the past participle | ||||||
| imperative | — | tu | — | nosautres | vosautres | — | |
| brandís | brandiscam | brandissetz | 1Now chiefly obsolete, still in use in some Limousin and Vivaro-Alpin dialects | ||||
Old French
Etymology
From Vulgar Latin *brandus and ultimately of Germanic origin.
Verb
brandir
- to brandish (a weapon)
Conjugation
This verb conjugates as a second-group verb (ending in -ir, with an -iss- infix). Old French conjugation varies significantly by date and by region. The following conjugation should be treated as a guide.
| simple | compound | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | brandir | avoir brandi | |||||
| gerund | en brandissant | gerund of avoir + past participle | |||||
| present participle | brandissant | ||||||
| past participle | brandi | ||||||
| person | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| indicative | jo | tu | il | nos | vos | il | |
| simple tenses |
present | brandis | brandis | brandist | brandissons | brandissez | brandissent |
| imperfect | brandissoie, brandisseie | brandissoies, brandisseies | brandissoit, brandisseit | brandissiiens, brandissiens | brandissiiez, brandissiez | brandissoient, brandisseient | |
| preterite | brandi | brandis | brandi | brandimes | brandistes | brandirent | |
| future | brandirai | brandiras | brandira | brandirons | brandiroiz, brandireiz, brandirez | brandiront | |
| conditional | brandiroie, brandireie | brandiroies, brandireies | brandiroit, brandireit | brandiriiens, brandiriens | brandiriiez, brandiriez | brandiroient, brandireient | |
| compound tenses |
present perfect | present tense of avoir + past participle | |||||
| pluperfect | imperfect tense of avoir + past participle | ||||||
| past anterior | preterite tense of avoir + past participle | ||||||
| future perfect | future tense of avoir + past participle | ||||||
| conditional perfect | conditional tense of avoir + past participle | ||||||
| subjunctive | que jo | que tu | qu’il | que nos | que vos | qu’il | |
| simple tenses |
present | brandisse | brandisses | brandisse | brandissons | brandissez | brandissent |
| imperfect | brandisse | brandisses | brandist | brandissons, brandissiens | brandissoiz, brandissez, brandissiez | brandissent | |
| compound tenses |
past | present subjunctive of avoir + past participle | |||||
| pluperfect | imperfect subjunctive of avoir + past participle | ||||||
| imperative | – | tu | – | nos | vos | – | |
| — | brandis | — | brandissons | brandissez | — | ||
Descendants
- Middle French: brandir
- French: brandir
- → Middle English: braundischen, braundishen
- English: brandish
Portuguese
Etymology
Borrowed from Old Occitan brandir.[1]
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /bɾɐ̃ˈd͡ʒi(ʁ)/ [bɾɐ̃ˈd͡ʒi(h)]
- (São Paulo) IPA(key): /bɾɐ̃ˈd͡ʒi(ɾ)/
- (Rio de Janeiro) IPA(key): /bɾɐ̃ˈd͡ʒi(ʁ)/ [bɾɐ̃ˈd͡ʒi(χ)]
- (Southern Brazil) IPA(key): /bɾɐ̃ˈd͡ʒi(ɻ)/
- (Portugal) IPA(key): /bɾɐ̃ˈdiɾ/
- (Southern Portugal) IPA(key): /bɾɐ̃ˈdi.ɾi/
- Hyphenation: bran‧dir
Verb
brandir (no first-person singular present, no present subjunctive, third-person singular present brande, first-person singular preterite brandi, past participle brandido)
- (transitive) to brandish (to move a weapon)
Conjugation
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| First-person (eu) |
Second-person (tu) |
Third-person (ele / ela / você) |
First-person (nós) |
Second-person (vós) |
Third-person (eles / elas / vocês) | |
| Infinitive | ||||||
| Impersonal | brandir | |||||
| Personal | brandir | brandires | brandir | brandirmos | brandirdes | brandirem |
| Gerund | ||||||
| brandindo | ||||||
| Past participle | ||||||
| Masculine | brandido | brandidos | ||||
| Feminine | brandida | brandidas | ||||
| Indicative | ||||||
| Present | — | brandes | brande | brandimos | brandis | brandem |
| Imperfect | brandia | brandias | brandia | brandíamos | brandíeis | brandiam |
| Preterite | brandi | brandiste | brandiu | brandimos | brandistes | brandiram |
| Pluperfect | brandira | brandiras | brandira | brandíramos | brandíreis | brandiram |
| Future | brandirei | brandirás | brandirá | brandiremos | brandireis | brandirão |
| Conditional | brandiria | brandirias | brandiria | brandiríamos | brandiríeis | brandiriam |
| Subjunctive | ||||||
| Present | — | — | — | — | — | — |
| Imperfect | brandisse | brandisses | brandisse | brandíssemos | brandísseis | brandissem |
| Future | brandir | brandires | brandir | brandirmos | brandirdes | brandirem |
| Imperative | ||||||
| Affirmative | brande | — | — | brandi | — | |
| Negative (não) | — | — | — | — | — | |
References
- ^ “brandir”, in Dicionário infopédia da Língua Portuguesa (in Portuguese), Porto: Porto Editora, 2003–2025