fino
English
Etymology
From Spanish fino (“fine”). Doublet of fine.
Noun
fino (plural finos)
- The driest and palest type of traditional sherry.
Anagrams
Asturian
Verb
fino
- first-person singular present indicative of finar
Catalan
Verb
fino
- first-person singular present indicative of finar
Esperanto
Etymology
Common Romance, from Latin finis.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfino/
Audio: (file) - Rhymes: -ino
- Hyphenation: fi‧no
Noun
fino (accusative singular finon, plural finoj, accusative plural finojn)
Derived terms
Galician
Etymology 1
Regularized from Old Galician-Portuguese fin, fina (“fine”), from Latin finis (“end”), from Proto-Indo-European *dʰnh₂-. Doublet of fin, "the end".
Pronunciation
- IPA(key): [ˈfin̪ʊ]
Adjective
fino (feminine fina, masculine plural finos, feminine plural finas)
- thin (having little thickness)
- smart
- stylish
- fine (consisting of especially minute particulate)
- (of sound) high-pitched
- Synonym: agudo
- fine (of superior quality)
- c. 1300, R. Lorenzo, editor, La traducción gallega de la Crónica General y de la Crónica de Castilla, Ourense: I.E.O.P.F, page 576:
- Et el rrey et os omes onrrados comjã en escudelas et en talladores d'ouro fino
- The king and the noblemen were eating on trays and trenchers of fine gold
- 1372, C. Rodríguez Núñez (ed.), "Santa María de Belvís, un convento mendicante femenino en la Baja Edad Media (1305-1400)", Estudios Mindonienses, 5, page 448:
- so penna de trynta marquos de prata finos
- under the penalty of thirty fine silver marks
- so penna de trynta marquos de prata finos
Related terms
References
- Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, Ana Isabel Boullón Agrelo (2006–2022) “fino”, in Dicionario de Dicionarios do galego medieval (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Xavier Varela Barreiro, Xavier Gómez Guinovart (2006–2018) “fino”, in Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, editor (2006–2013), “fino”, in Dicionario de Dicionarios da lingua galega [Dictionary of Dictionaries of the Galician language] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, editors (2003–2018), “fino”, in Tesouro informatizado da lingua galega (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Rosario Álvarez Blanco, editor (2014–2024), “fino”, in Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega, →ISSN
Further reading
- “fino”, in Dicionario da Real Academia Galega (in Galician), A Coruña: Royal Galician Academy, 2012–2025
Etymology 2
Verb
fino
- first-person singular present indicative of finar
Ido
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfino/
Noun
fino (plural fini)
Italian
Etymology
From some such adjectival form as Vulgar Latin *fīnus, from Latin fīnis (“a boundary, limit”), whence Italian fine. The prepositional usage is directly paralleled in Latin fīne, fīnī (“up to, as far as”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfi.no/
- Rhymes: -ino
- Hyphenation: fì‧no
Preposition
fino
Derived terms
Related terms
Adjective
fino (feminine fina, masculine plural fini, feminine plural fine, superlative finissimo)
Descendants
- → Turkish: fino
Further reading
- fino in Collins Italian-English Dictionary
- fino in garzantilinguistica.it – Garzanti Linguistica, De Agostini Scuola Spa
- fino in Dizionario Italiano Olivetti, Olivetti Media Communication
Anagrams
Portuguese
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /ˈfĩ.nu/
- (Southern Brazil) IPA(key): /ˈfi.no/
- (Portugal) IPA(key): /ˈfi.nu/
- Rhymes: -inu, (Brazil) -ĩnu
- Hyphenation: fi‧no
Etymology 1
From Old Galician-Portuguese fin, from Latin finis (“end”), from Proto-Indo-European *dʰnh₂-.
Adjective
fino (feminine fina, masculine plural finos, feminine plural finas, comparable, comparative mais fino, superlative o mais fino or finíssimo, diminutive fininho)
- thin (having little thickness)
- 2005, Matthew D. Bauer, O Poder de Cura da Acupressura e da Acupuntura, Editora Pensamento, →ISBN, page 142:
- Se você sentir que a acupuntura incomoda, discuta o assunto com o seu acupunturista. Se não ficar satisfeito com o que ele lhe disser, procure outro acupunturista que use agulhas mais finas.
- (please add an English translation of this quotation)
- slender; slim (having little body fat or flesh)
- fine (of superior quality)
- (of sound) high-pitched
- exhibiting finesse; elegant; graceful
Derived terms
- grã-fino
- tirar um fino
Related terms
Noun
fino m (plural finos)
- (Portugal, regional) draft beer (usually served in a 300ml glass)
- Synonym: (Portugal, regional) imperial
- Dois finos, por favor. ― Two small draft beers, please.
- 2000, José de Melo, San Telmo, às quatro:
- Cheio de traquejo da vida, a isso não se faria rogado, pois claro, o Palhais, entre o chamamento da moça de serviço e o consabido sorriso de beirão: - Vender, vender, do que nós precisamos é de beber um fino. O jovem, traga quatro finos, ...
- (please add an English translation of this quotation)
Etymology 2
Borrowed from Late Latin Finnus, from Proto-Germanic *finnaz.
Adjective
fino (feminine fina, masculine plural finos, feminine plural finas)
Noun
fino m (plural finos)
Related terms
Etymology 3
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
fino
- first-person singular present indicative of finar
Further reading
- “fino”, in Dicionário Aulete Digital (in Portuguese), Rio de Janeiro: Lexikon Editora Digital, 2008–2025
- “fino”, in Dicionário inFormal (in Portuguese), 2006–2025
- “fino” in Dicionário Aberto based on Novo Diccionário da Língua Portuguesa de Cândido de Figueiredo, 1913
- “fino”, in Dicionário infopédia da Língua Portuguesa (in Portuguese), Porto: Porto Editora, 2003–2025
- “fino”, in Michaelis Dicionário Brasileiro da Língua Portuguesa (in Portuguese), São Paulo: Editora Melhoramentos, 2015–2025
- “fino”, in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa (in Portuguese), Lisbon: Priberam, 2008–2025
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfino/ [ˈfi.no]
- Rhymes: -ino
- Syllabification: fi‧no
Etymology 1
From fin (“end”).
Adjective
fino (feminine fina, masculine plural finos, feminine plural finas, superlative finísimo)
- fine (particularly slender)
- fine (consisting of especially minute particulate)
- fine (of superior quality)
Derived terms
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
fino
Further reading
- “fino”, in Diccionario de la lengua española [Dictionary of the Spanish Language] (in Spanish), online version 23.8, Royal Spanish Academy [Spanish: Real Academia Española], 10 December 2024
- “fino”, in Diccionario de americanismos [Dictionary of Americanisms] (in Spanish), Association of Academies of the Spanish Language [Spanish: Asociación de Academias de la Lengua Española], 2010
Volapük
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /fiˈno/
Adverb
fino