opkijken

Dutch

Etymology

From op (“up”) +‎ kijken (“to look”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

opkijken

(intransitive)

  1. (literally) to look (in an) up(ward manner); to lift one's eyes
  2. (figuratively) (used with 'naar ...': to ...) To admire, respect, look up to someone in a higher position

Conjugation

Conjugation of opkijken (strong class 1, separable)
infinitive opkijken
past singular keek op
past participle opgekeken
infinitive opkijken
gerund opkijken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kijk op keek op opkijk opkeek
2nd person sing. (jij) kijkt op, kijk op2 keek op opkijkt opkeek
2nd person sing. (u) kijkt op keek op opkijkt opkeek
2nd person sing. (gij) kijkt op keekt op opkijkt opkeekt
3rd person singular kijkt op keek op opkijkt opkeek
plural kijken op keken op opkijken opkeken
subjunctive sing.1 kijke op keke op opkijke opkeke
subjunctive plur.1 kijken op keken op opkijken opkeken
imperative sing. kijk op
imperative plur.1 kijkt op
participles opkijkend opgekeken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

Antonyms

Derived terms

  • opkijker m

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.