rozkładalność

Polish

Etymology

From rozkładalny +‎ -ość. First attested in 1835.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /rɔs.kwaˈdal.nɔɕt͡ɕ/
  • Rhymes: -alnɔɕt͡ɕ
  • Syllabification: roz‧kła‧dal‧ność

Noun

rozkładalność f

  1. decomposability

Declension

Declension of rozkładalność
singular
nominative rozkładalność
genitive rozkładalności
dative rozkładalności
accusative rozkładalność
instrumental rozkładalnością
locative rozkładalności
vocative rozkładalności
adjectives
adverbs
nouns
verbs

References

  1. ^ Krzysztof Celestyn Mrongowiusz (1835) Dokładny słownik polsko-niemiecki krytycznie wypracowany = Ausführliches polnisch-deutsches Wörterbuch kritisch bearbeitet‎[1] (in Polish), page 442

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.