rozkładczy

Polish

Etymology

From rozkładać +‎ -czy. First attested in 1860.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /rɔsˈkwat.t͡ʂɘ/
  • Rhymes: -att͡ʂɘ
  • Syllabification: roz‧kład‧czy

Adjective

rozkładczy (not comparable, derived adverb rozkładczo)

  1. (rare, obsolete) corruptingly

Declension

Declension of rozkładczy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative rozkładczy rozkładcza rozkładcze rozkładczy rozkładcze
genitive rozkładczego rozkładczej rozkładczego rozkładczych
dative rozkładczemu rozkładczej rozkładczemu rozkładczym
accusative rozkładczego rozkładczy rozkładczą rozkładcze rozkładczych rozkładcze
instrumental rozkładczym rozkładczą rozkładczym rozkładczymi
locative rozkładczym rozkładczej rozkładczym rozkładczych

Derived terms

noun
adjectives
adverb
nouns
verbs

References

  1. ^ Czas‎[1] (in Polish), volume 13, number 52, 3 March 1860, page 3

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.