rozkładczo

Polish

Etymology

From rozkładczy +‎ -o. First attested in 1852.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /rɔsˈkwat.t͡ʂɔ/
  • Rhymes: -att͡ʂɔ
  • Syllabification: roz‧kład‧czo

Adverb

rozkładczo (not comparable)

  1. (rare, obsolete) corrupting
adjectives
adverb
nouns
verbs

References

  1. ^ Reinhold Nobis (1852) Dokładna i praktyczna książka podręczna o wszystkich odnogach gospodarstwa wiejskiego dla gospodarzy i uczących się gospodarstwa ze szczególném uwzględnieniem potrzeby uczniów gospodarskich i [...] (ekonomów)‎[1] (in Polish), volume 2, page 84

Further reading

  • “rozkładczo”, in Słownik gramatyczny języka polskiego [Grammatical Dictionary of Polish], 2022
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.