rozmówczyni
Polish
Etymology
From rozmówca + -yni. First attested in 1900.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /rɔz.mufˈt͡ʂɘ.ɲi/
Audio: (file) - Rhymes: -ɘɲi
- Syllabification: roz‧mów‧czy‧ni
Noun
rozmówczyni f (male equivalent rozmówca)
- female equivalent of rozmówca (“conversationalist, conversation partner, interlocutor; talker”)
Declension
Declension of rozmówczyni
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rozmówczyni | rozmówczynie |
| genitive | rozmówczyni | rozmówczyń |
| dative | rozmówczyni | rozmówczyniom |
| accusative | rozmówczynię | rozmówczynie |
| instrumental | rozmówczynią | rozmówczyniami |
| locative | rozmówczyni | rozmówczyniach |
| vocative | rozmówczyni | rozmówczynie |
Related terms
adverb
verbs
- mówić impf
- rozmówić pf, porozmawiać pf, rozmawiać impf
References
Further reading
- rozmówczyni in Polish dictionaries at PWN
- rozmówczyni in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego