rozmówniczy
Polish
Etymology
From rozmównik + -y. First attested in 1801.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /rɔz.muvˈɲi.t͡ʂɘ/
- Rhymes: -it͡ʂɘ
- Syllabification: roz‧mów‧ni‧czy
Adjective
rozmówniczy (not comparable, no derived adverb)
- (relational) conversationalist, conversation partner, interlocutor; talker
- Synonym: rozmówczy
- 2009, Stanisław Biel, Gdzie jest Bóg w zagubionym świecie?[2], Wydawnictwo WAM:
- Anselm Grün opisuje rytuał rozmówniczego kamienia, który może służyć zbliżeniu małżonków albo przyjaciół.
- Anselm Grün describes the ritual of the conversationalist's stone, which can be used to bring spouses or friends closer together.
- 2019 January 21, Wacław Niezabitowski, Ostatni na Ziemi[3], Lindhardt og Ringhof, →ISBN:
- Opuścił się ciężko na fotel obok Wyhowskiego i drżącemi rękami począł nakładać na głowę hełm rozmówniczy.
- He dropped heavily into the armchair next to Wyhowski and, with trembling hands, began to put the conversationalist's helmet on his head.
Declension
Declension of rozmówniczy (hard)
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
| nominative | rozmówniczy | rozmównicza | rozmównicze | rozmówniczy | rozmównicze | |
| genitive | rozmówniczego | rozmówniczej | rozmówniczego | rozmówniczych | ||
| dative | rozmówniczemu | rozmówniczej | rozmówniczemu | rozmówniczym | ||
| accusative | rozmówniczego | rozmówniczy | rozmówniczą | rozmównicze | rozmówniczych | rozmównicze |
| instrumental | rozmówniczym | rozmówniczą | rozmówniczym | rozmówniczymi | ||
| locative | rozmówniczym | rozmówniczej | rozmówniczym | rozmówniczych | ||
Related terms
adjectives
adverb
nouns
verbs
- mówić impf
- rozmówić pf, porozmawiać pf, rozmawiać impf
References
Further reading
- rozmówniczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego