rozmawiacz

Polish

Alternative forms

Etymology

    Etymology tree
    Proto-Slavic *orz-
    Old Polish roz-
    Proto-Indo-European *mlewH-der.
    Proto-Slavic *mъ̀lva
    Proto-Indo-European *-yeti
    Proto-Indo-European *-éyeti
    Proto-Slavic *-iti
    Proto-Slavic *mъlviti
    Old Polish mówić
    Proto-Slavic *-ati
    Old Polish -ać
    Old Polish mawiać
    Old Polish rozmawiać
    Polish rozmawiać
    Proto-Slavic *-ačь
    Old Polish -acz
    Polish -acz
    Polish rozmawiacz

    From rozmawiać +‎ -acz. First attested in 1588.[1]

    Pronunciation

    • IPA(key): /rɔzˈma.vjat͡ʂ/
    • Rhymes: -avjat͡ʂ
    • Syllabification: roz‧ma‧wiacz

    Noun

    rozmawiacz m pers

    1. (chiefly obsolete) conversationalist, conversation partner, interlocutor; talker
      Synonym: rozmówca

    Declension

    Declension of rozmawiacz
    singular plural
    nominative rozmawiacz rozmawiacze
    genitive rozmawiacza rozmawiaczy
    dative rozmawiaczowi rozmawiaczom
    accusative rozmawiacza rozmawiaczy
    instrumental rozmawiaczem rozmawiaczami
    locative rozmawiaczu rozmawiaczach
    vocative rozmawiaczu rozmawiacze
    adjectives
    adverb
    nouns
    verbs

    References

    1. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozmawacz”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

    Further reading

    This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.