Reconstruction:Proto-West Germanic/dōn
Proto-West Germanic
Etymology
From Proto-Germanic *dōną.
Verb
*dōn[1]
Inflection
This verb needs an inflection-table template.
| Irregular | ||
|---|---|---|
| Infinitive | dōn | |
| 1st sg. past | dedā | |
| 3rd pl. past | dādun | |
| Past ptcple | dān | |
| Infinitive | dōn | |
| Genitive infin. | dōnijas | |
| Dative infin. | dōnijē | |
| Instrum. infin. | dōniju | |
| Indicative | Present | Past |
| 1st singular | dōmi | dedā |
| 2nd singular | dōsi | dedēs |
| 3rd singular | dōþi | dedē |
| 1st plural | dōm | dādum |
| 2nd plural | dōþ | dādud |
| 3rd plural | dōnþi | dādun |
| Subjunctive | Present | Past |
| 1st singular | dō | dādī |
| 2nd singular | dōs | dādī |
| 3rd singular | dō | dādī |
| 1st plural | dōm | dādīm |
| 2nd plural | dōþ | dādīd |
| 3rd plural | dōn | dādīn |
| Imperative | Present | |
| Singular | dō | |
| Plural | dōþ | |
| Present | Past | |
| Participle | dōndī | dān |
Descendants
- Old English: dōn, doan — Anglian, doa, doæ, doe — Northumbrian
- Old Frisian: dwā, dwān, duān, duā, dūa
- Old Saxon: dōn, doan, dūan, duon
- Old Dutch: duon
- Old High German: tuon, duon, duan
- Middle High German: tuon, tûn, tôn, duon, dûn, dôn, tœn, tain, tuogen, tuomen, thoenen
- Alemannic German: tue, due, tuä
- Bavarian: doa
- Cimbrian: tüan, tüunan (Sette Comuni)
- Northern Bavarian: [d̥o͡u]
- Viennese: tuan
- Central Franconian: donn, don (northern Moselle Franconian, some Ripuarian dialects), dun (southern Moselle Franconian)
- German: tun
- Rhine Franconian:
- Frankfurterisch: [d̥ũː]
- Pennsylvania German: duh
- Yiddish: טאָן (ton)
- Middle High German: tuon, tûn, tôn, duon, dûn, dôn, tœn, tain, tuogen, tuomen, thoenen
References
- ^ Ringe, Donald, Taylor, Ann (2014) The Development of Old English (A Linguistic History of English; 2), Oxford: Oxford University Press, →ISBN, page 109: “*dōn”