obrigar
Galician
Etymology
From Old Galician-Portuguese, from Latin obligāre, probably taken as a semi-learned term.
Pronunciation
- IPA(key): /oβɾiˈɣaɾ/
Verb
obrigar (first-person singular present obrigo, first-person singular preterite obriguei, past participle obrigado)
- (transitive) to oblige, obligate
- Synonyms: constrinxir, forzar
- (pronominal) to commit oneself
- Synonym: comprometer
Conjugation
Conjugation of obrigar (g-gu alternation)
Reintegrated conjugation of obrigar (g-gu alternation) (See Appendix:Reintegrationism)
1Less recommended.
Derived terms
References
- Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, Ana Isabel Boullón Agrelo (2006–2022) “obrigar”, in Dicionario de Dicionarios do galego medieval (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Xavier Varela Barreiro, Xavier Gómez Guinovart (2006–2018) “obrig”, in Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, editor (2006–2013), “obrigar”, in Dicionario de Dicionarios da lingua galega [Dictionary of Dictionaries of the Galician language] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, editors (2003–2018), “obrigar”, in Tesouro informatizado da lingua galega (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- “obrigar” in Dicionário Estraviz de galego (2014).
- Rosario Álvarez Blanco, editor (2014–2024), “obrigar”, in Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega, →ISSN
Portuguese
Etymology
From Old Galician-Portuguese obrigar, from Latin obligāre, probably taken as a semi-learned term.
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /o.bɾiˈɡa(ʁ)/ [o.bɾiˈɡa(h)]
- (São Paulo) IPA(key): /o.bɾiˈɡa(ɾ)/
- (Rio de Janeiro) IPA(key): /o.bɾiˈɡa(ʁ)/ [o.bɾiˈɡa(χ)]
- (Southern Brazil) IPA(key): /o.bɾiˈɡa(ɻ)/
- (Portugal) IPA(key): /ɔ.bɾiˈɡaɾ/ [ɔ.βɾiˈɣaɾ]
- (Southern Portugal) IPA(key): /ɔ.bɾiˈɡa.ɾi/ [ɔ.βɾiˈɣa.ɾi]
Verb
obrigar (first-person singular present obrigo, first-person singular preterite obriguei, past participle obrigado)
- to oblige; to force; to compel; to coerce (tell someone to do something against their wills, often by using threats of violence)
- (figuratively) to induce an action by leaving no other choices
- A situação nos obriga a abandonar este local.
- The situation leaves us with no choice but to abandon this place.
Conjugation
Conjugation of obrigar (g-gu alternation) (See Appendix:Portuguese verbs)
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.