wymawialność

Polish

Etymology

    Etymology tree
    Proto-Indo-European *úd
    Proto-Slavic *vy-
    Old Polish wy-
    Proto-Indo-European *mlewH-der.
    Proto-Slavic *mъ̀lva
    Proto-Indo-European *-yeti
    Proto-Indo-European *-éyeti
    Proto-Slavic *-iti
    Proto-Slavic *mъlviti
    Old Polish mówić
    Proto-Slavic *-ati
    Old Polish -ać
    Old Polish mawiać
    Old Polish wymawiać
    Polish wymawiać
    Proto-Slavic *-aľь
    Polish -al
    Proto-Indo-European *-nós
    Proto-Slavic *-ьnъ
    Old Polish -ny
    Polish -ny
    Polish -alny
    Polish wymawialny
    Proto-Balto-Slavic *-astis
    Proto-Slavic *-ostь
    Old Polish -ość
    Polish -ość
    Polish wymawialność

    From wymawialny +‎ -ość. First attested in 1922.[1]

    Pronunciation

    • IPA(key): /vɘ.maˈvjal.nɔɕt͡ɕ/
    • Rhymes: -alnɔɕt͡ɕ
    • Syllabification: wy‧ma‧wial‧ność

    Noun

    wymawialność f

    1. enunciability, pronounceability

    Declension

    Declension of wymawialność
    singular
    nominative wymawialność
    genitive wymawialności
    dative wymawialności
    accusative wymawialność
    instrumental wymawialnością
    locative wymawialności
    vocative wymawialności
    adjectives
    adverb
    nouns
    verbs

    References

    1. ^ Kurjer Warszawski‎[1] (in Polish), volume 102, number 77, 18 March 1922, page 6

    Further reading

    This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.