wymawialny
Polish
Etymology
From wymawiać + -alny. First attested in 1814.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /vɘ.maˈvjal.nɘ/
- Rhymes: -alnɘ
- Syllabification: wy‧ma‧wial‧ny
Adjective
wymawialny (not comparable, no derived adverb)
- enunciable, pronounceable
- Antonym: niewymawialny
Declension
Declension of wymawialny (hard)
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
| nominative | wymawialny | wymawialna | wymawialne | wymawialni | wymawialne | |
| genitive | wymawialnego | wymawialnej | wymawialnego | wymawialnych | ||
| dative | wymawialnemu | wymawialnej | wymawialnemu | wymawialnym | ||
| accusative | wymawialnego | wymawialny | wymawialną | wymawialne | wymawialnych | wymawialne |
| instrumental | wymawialnym | wymawialną | wymawialnym | wymawialnymi | ||
| locative | wymawialnym | wymawialnej | wymawialnym | wymawialnych | ||
Derived terms
noun
Related terms
adjectives
adverb
References
- ^ Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wymawialny”, in Słownik języka polskiego
Further reading
- Aleksander Zdanowicz (1861) “wymawialny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wymawialny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 928