wymowność

See also: wymówność

Old Polish

Etymology

    From wymowny +‎ -ość. First attested in 1447–1462.

    Pronunciation

    • IPA(key): (10th–15th CE) /vimɔvnɔɕt͡ɕʲ/
    • IPA(key): (15th CE) /vimɔvnɔɕt͡ɕʲ/

    Noun

    wymowność f

    1. eloquence
      • 1915 [1447-1462], Jan Łoś, editor, Przegląd językowych zabytków staropolskich do r. 1543[1], page 544:
        Bo thy szwą [nauk]a Aristhothelyscha... przewyszasch..., [T]ullyvscha y thesch Marona wymownoszczya
        [Bo ty swą [nauk]ą Arystotelisza... przewyszasz..., [T]ulijusza i też Marona wymownością]
    verbs

    Descendants

    • Polish: wymowność

    References

    • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “wymowność”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

    Polish

    Alternative forms

    Etymology

      Inherited from Old Polish wymowność. By surface analysis, wymowny +‎ -ość.

      Pronunciation

      • IPA(key): /vɘˈmɔv.nɔɕt͡ɕ/
      • Audio:(file)
      • Rhymes: -ɔvnɔɕt͡ɕ
      • Syllabification: wy‧mow‧ność

      Noun

      wymowność f

      1. eloquence, oratory
        Synonyms: elokwencja, wygadanie, oratorstwo, krasomówstwo

      Declension

      adverb
      verbs

      Further reading