vito

See also: Vito

Albanian

Alternative forms

Etymology

From Proto-Albanian *weitā, from Proto-Indo-European *h₂éwis (bird); compare Ancient Greek ᾱ̓ετός (āetós, eagle), Latin avis.

Noun

vito f (plural vito, definite vitua, definite plural vitot)

  1. dove (Columba palumbus)
    Synonyms: guak, gugash

Czech

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈvɪto]

Participle

vito

  1. neuter singular passive participle of vít

Esperanto

Etymology

Borrowed from Italian vite, from Latin vītis. Doublet of vajco.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvito/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ito
  • Hyphenation: vi‧to

Noun

vito (accusative singular viton, plural vitoj, accusative plural vitojn)

  1. vine (climbing plant that produces grapes)

See also

Ido

Etymology

Borrowed from Esperanto vitoItalian viteSpanish vid. Probably also influenced by Latin vītis.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvi.to/

Noun

vito (plural viti)

  1. (botany) vine

Derived terms

  • sika vitobero (raisin)
  • vitagro (vineyard)
  • viteyo (vineyard)
  • vito-kultivado (vine culture; winegrowing)
  • vitobero (grape)

Latin

Etymology

Of uncertain origin.

Pronunciation

Verb

vītō (present infinitive vītāre, perfect active vītāvī, supine vītātum); first conjugation

  1. to avoid, evade
    Synonyms: ēvītō, ēvādō, dētrectō, ēlūdō, refugiō, exeō, āversor, abstineō, parcō, dēclīnō, fugiō
    Antonyms: dēstinō, intendō, tendō, petō, quaerō, affectō, studeō, spectō, circumspiciō
  2. to shun

Conjugation

Descendants

  • Italian: vitare

References

  1. ^ De Vaan, Michiel (2008) “vītō, -āre”, in Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 684

Further reading

  • vito”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • vito”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • vito in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) country life (the life of resident farmers, etc.: vita rustica
    • (ambiguous) country life (of casual, temporary visitors): rusticatio, vita rusticana
    • (ambiguous) to be alive: in vita esse
    • (ambiguous) to enjoy the privilege of living; to be alive: vita or hac luce frui
    • (ambiguous) as long as I live: dum vita suppetit; dum (quoad) vivo
    • (ambiguous) if I live till then: si vita mihi suppeditat
    • (ambiguous) if I live till then: si vita suppetit
    • (ambiguous) the evening of life: vita occidens
    • (ambiguous) to depart this life: (de) vita decedere or merely decedere
    • (ambiguous) to depart this life: (ex) vita excedere, ex vita abire
    • (ambiguous) to depart this life: de vita exire, de (ex) vita migrare
    • (ambiguous) to take one's own life: se vita privare
    • (ambiguous) that is the way of the world; such is life: sic vita hominum est
    • (ambiguous) happiness, bliss: beata vita, beate vivere, beatum esse
    • (ambiguous) to live a life free from all misfortune: nihil calamitatis (in vita) videre
    • (ambiguous) a man's life is at stake, is in very great danger: salus, caput, vita alicuius agitur, periclitatur, in discrimine est or versatur
    • (ambiguous) the contemplative life of a student: vita umbratilis (vid. sect. VII. 4)
    • (ambiguous) to have attained to a high degree of culture: omni vita atque victu excultum atque expolitum esse (Brut. 25. 95)
    • (ambiguous) to civilise men, a nation: homines, gentem a fera agrestique vita ad humanum cultum civilemque deducere (De Or. 1. 8. 33)
    • (ambiguous) moral science; ethics: philosophia, quae est de vita et moribus (Acad. 1. 5. 19)
    • (ambiguous) moral science; ethics: philosophia, in qua de bonis rebus et malis, deque hominum vita et moribus disputatur
    • (ambiguous) a thing is taken from life: aliquid e vita ductum est
    • (ambiguous) a virtuous (immoral) life: vita honesta (turpis)
    • (ambiguous) a life defiled by every crime: vita omnibus flagitiis, vitiis dedita
    • (ambiguous) a life defiled by every crime: vita omnibus flagitiis inquinata
    • (ambiguous) character: natura et mores; vita moresque; indoles animi ingeniique; or simply ingenium, indoles, natura, mores
    • (ambiguous) the busy life of a statesman: vita occupata (vid. sect. VII. 2)
    • (ambiguous) private life: vita privata (Senect. 7. 22)

Serbo-Croatian

Participle

vito (Cyrillic spelling вито)

  1. neuter singular passive past participle of viti

Spanish

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbito/ [ˈbi.t̪o]
  • Rhymes: -ito
  • Syllabification: vi‧to

Noun

vito m (plural vitos)

  1. an Andalusian music style and dance

Further reading

Swahili

Pronunciation

Noun

vito

  1. plural of kito

Tsonga

Noun

vito class 5 (plural mavito class 6)

  1. name