ebben

See also: Ebben

Dutch

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɛbə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: eb‧ben
  • Rhymes: -ɛbən

Etymology 1

From Middle Dutch ebben, from Old Dutch *ebbon, from Proto-West Germanic *abbjōn.

Verb

ebben

  1. (intransitive) to ebb, to recede (especially of tides)
Conjugation
Conjugation of ebben (weak)
infinitive ebben
past singular ebde
past participle geëbd
infinitive ebben
gerund ebben n
present tense past tense
1st person singular eb ebde
2nd person sing. (jij) ebt, eb2 ebde
2nd person sing. (u) ebt ebde
2nd person sing. (gij) ebt ebde
3rd person singular ebt ebde
plural ebben ebden
subjunctive sing.1 ebbe ebde
subjunctive plur.1 ebben ebden
imperative sing. eb
imperative plur.1 ebt
participles ebbend geëbd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Derived terms

Etymology 2

From older eben, from Middle Dutch ebeen, from Latin hebenus.

Noun

ebben n (uncountable)

  1. ebony (wood)
Derived terms

Etymology 3

From Latin ebenus, probably borrowed through Old French.

Adjective

ebben (not comparable)

  1. ebony (made of ebony wood)
    Synonym: ebbenhouten
Declension
Declension of ebben
uninflected ebben
inflected ebben
comparative
positive
predicative/adverbial
indefinite m./f. sing. ebben
n. sing. ebben
plural ebben
definite ebben
partitive

German

Etymology

Borrowed from Middle Low German ebben; see Ebbe.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

ebben (weak, third-person singular present ebbt, past tense ebbte, past participle geebbt, auxiliary haben)

  1. to ebb

Conjugation

Derived terms

Further reading

  • ebben” in Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache
  • ebben” in Uni Leipzig: Wortschatz-Lexikon
  • ebben” in Duden online
  • ebben” in OpenThesaurus.de

Hungarian

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈɛbːɛn]
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: eb‧ben

Etymology 1

ez +‎ -ben

Pronoun

ebben

  1. inessive singular of ez, in this

Etymology 2

eb +‎ -ben

Noun

ebben

  1. inessive singular of eb

See also

Hungarian pronominal adverbs from case suffixes (see also postpositions)
case suffix who? what? this that he/she (it)1 verbal
prefix
category
nominative ki mi ez az ő* / -∅
az / -∅
accusative -t / -ot /
-at / -et / -öt
kit mit ezt azt őt* / -∅
azt / -∅
c1
c2
dative -nak / -nek kinek minek ennek annak neki neki- category
instrumental -val / -vel kivel mivel ezzel/
evvel
azzal/
avval
vele category
causal-final -ért kiért miért ezért azért érte category
translative -vá / -vé kivé mivé ezzé azzá category
terminative -ig meddig eddig addig category
essive-formal -ként (kiként) (miként) ekként akként category
essive-modal -ul / -ül category
inessive -ban / -ben kiben miben ebben abban benne category
superessive -n/-on/-en/-ön kin min ezen azon rajta (rajta-) category
adessive -nál / -nél kinél minél ennél annál nála category
illative -ba / -be kibe mibe ebbe abba bele bele- category
sublative -ra / -re kire mire erre arra rá- category
allative -hoz/-hez/-höz kihez mihez ehhez ahhoz hozzá hozzá- category
elative -ból / -ből kiből miből ebből abból belőle category
delative -ról / -ről kiről miről erről arról róla category
ablative -tól / -től kitől mitől ettől attól tőle category

1Ő and őt refer to human beings; the forms below them might be construed likewise.
Forms in parentheses are uncommon. All Hungarian pronouns / edit this template

Low German

Etymology

From Middle Low German ebben. Cognate with English ebb, Dutch ebben, German ebben.

Verb

ebben (past singular ebb, past participle ebbt, auxiliary verb hebben)

  1. to ebb

Conjugation

Conjugation of ebben (weak verb)
infinitive ebben
present preterite
1st person singular ebb ebb
2nd person singular ebbs(t) ebbs(t)
3rd person singular ebb(t) ebb
plural ebbt, ebben ebben
imperative
singular ebb(e)
plural ebbt
present past
participle ebben (e)ebbt, geebbt

Note: This conjugation is one of many.
Neither its grammar nor spelling apply to all dialects.

Middle English

Etymology

From Old English ebbian, from Proto-West Germanic *abbjōn; equivalent to ebbe +‎ -en (infinitival suffix).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɛbən/

Verb

ebben

  1. To ebb; to recede (of tides)
  2. (figuratively) To decrease or decline.

Conjugation

Conjugation of ebben (weak in -ed)
infinitive (to) ebben, ebbe
present tense past tense
1st-person singular ebbe ebbed
2nd-person singular ebbest ebbedest
3rd-person singular ebbeth ebbed
subjunctive singular ebbe
imperative singular
plural1 ebben, ebbe ebbeden, ebbede
imperative plural ebbeth, ebbe
participles ebbynge, ebbende ebbed, yebbed

1 Sometimes used as a formal 2nd-person singular.

Descendants

  • English: ebb
  • Scots: ebb

References

Swedish

Noun

ebben

  1. definite singular of ebb